"Կար- չկար մի գեղեցիկ իշխան կար: Նա ապրում էր մի մոլորակի վրա, որը իրենից քիչ էր մեծ, և նա սրտակից բարեկամ չուներ..."
Նրանք, ովքեր ճանաչում են կյանքը, կզգան, որ սա զուտ ճշմարտություն է:
Կարդացիր? Դա Սոնայի գիրքն է, նրա համար էլ կարդա, կանցնի ժամանակ, հետո ինքը կկարդա, հետո էլի... Ամեն անգամ կարդալիս ես նոր գիրք եմ կարդում... Չէի սկսի այդպես...հեղինակը... հիմա ինքը ֆիզիկապես չկա, բայց դեռ ապրում է...Կապրի...
ՍԱ ԷՍ ԹԵՄԱՅԻ ՀԵՏ ԿԱՊ ՉՈՒՆԻ Քիչ առաջ Ալֆան մի թեմա էր տեղադրել, որը հիմա չկա, երևի ցենզուրացվեց: Բայց ես արդեն քոմենթ էի գրել ու բացի դա էլ ասեմ, որ կարդալիս մոտս հիմնականում զզվանք էր առաջանում մեջբեումների հեղինակների հանդեպ: Տեղադրում եմ քոմենթս քանզի այն պահպանվել է դա երևի հասկանալի կլինի միայն Ալֆայի համար ու մեկ էլ ցենզորի:
Alf Կարծում եմ չակերտների մեջինը մտքեր չեն: Հիմնականում կիսաֆաբրիկատ ֆլիրտներ են՝ միտք ծնելու համար անընդունակ ուղեղնորում ծնված: Միտքն իմ իմանալով տքնանք ա, կռիվ, բեղմնավորում, քրտինք, հաղթանակ, սեր ի վերջո ու էլի շատ բաներ: Միտքը քո Բոժոժն ա, Վարազդատի Հայաստանոտ կտավները (էս միտքն իհարկե Սահյանինն ա:Վարոն Սևակություն ա արել:)Միտքը Սոկրատեսի անբարև առավոտն ա ու կռիվներ ծնելու հաշտությունը: Մտքեր էլի կան... ԵԿԵՔ ԷՍ ՏԱՐԱԾՔԸ ՉՄՏՔԵՐՈՎ ՉԱՂՏՈՏԵՆՔ !!!
Ինքս եմ Վարազդատին խնդրել, որ ջնջի... Սկզբում ուզում էի ցույց տալ դիմակը մի կողմ նետած կյանքը... Մարդիկ,որ տարբեր վայրերից էին ու երբեք իրար չէին տեսել, համակարգչային ծրագրի քմահաճույքով ,,նույն պահին նույն վայրում,, հայտնված մարդիկ սուզված էին նույն... անգամ չգիտեմ ինչպես կոչել նրանց ներսի ունայնությունը... Չէի ուզում, որ նրանց արտահայտածը դառնար քննարկման թեմա, այլ այն, թե ինչու են մարդիկ նման ,,չմտքեր,, արտահայտում: Իսկ հետո հանկարծ խորշեցի նրանցից ու նրանց խոսքերից,ինչպես և Զինվորը.. Կրկին կարդացի ու չցանկացա , որ իմ անվան տակ, եթե անգամ կեղծանուն է, դա գրված լինի...
Կամաց- կամաց փոշմանում եմ, որ հանել եմ: Նախորդ երկու մեկնաբանությունները հիացրեցին երևակայությունս: Ուզում եմ միանալ: Ալփ, կդնե՞ս այստեղ այդ մտքերը, իմ մեկնաբանությանն հաջորդիվ: Թող մարդիկ տեսնեն, որ քննարկենք:
ԱՐԵՎ Վաաայ,իմ սիրելի Վարազդատ,հիվանդությունը դեռ հալածում է մարմինս,բայց հոգիս առողջ է ու արևավառ:)Զինվորն ասաց,որ առողջությանս մասին հարցում է արված բլոգում,ու չնայած գլխովին թաղված էի տրիվյալ ու "սնապարծ" գովազդների ու սցենարների մեջ, բայց չդիմացա գայթակղությանը ու գրում եմ, ինչպես տեսնում ես:Բայց ես այսօր կատարյալ առողջ կլինեի,եթե երեկ "արջի ընկերություն" չանեիք ու ինձ էլ տանեիք ձեր "օլիգարխիկ" մարզահամալիրը... Համ էլ կանանց ոսկորներն այդպես անխնա չէիք աղա շոգեբաղնիքում... Ինչևէ,ես քեզ անմնացորդ ներում եմ միայն նրա համար,որ դու գրել ես աշխարհի ամենաիմաստուն ու ամենաբարի Փոքրիկ Իշխանի մասին... Հենց ազատվեմ կկարդամ բոլոր քոմենթները, իսկ հիմա գնամ շարունակեմ "Գյուղի լավաշի" մասին սցենարը... Պաչիկ... Հ.Գ. Գիտես, բոլորը սիրում են այդ իմաստուն հեքիաթի մեջ սիրում են Վարդի, կամ ավելի շատ`Աղվեսիկի հատվածը, իսկ ես Իմաստուն թագավորի,ու նաև պարտաճանաչ ու հավատավոր Լապտերավառի հատվածը... նորից` Պաչիկ, Հ.Հ.Գ.Այդ հատվածներից էլ կտորներ կդնես, հա?
"Թագավորի համար ամենակարևորն այն է, որ առանց խոսքի ենթարկվեն: Անհնազանդություն նա չէր հանդուրժի: Դա մի բացարձակ միապետ էր: Բայց նա շատ բարի էր, դրա համար էլ միայն խելացի հրամաններ էր տալիս: - Եթե ես իմ գեներալին հրամայեմ ճայ դառնալ, ու եթե գեներալը հրամանս չկատարի, դա ոչ թե նրա, այլ իմ հանցանքն է:"
Պատկերացնու՞մ եք, մեր թագավորներն այսպիսին լինեին:
Եվ ավելի լավ, որ չկա, Վարդի ու Աղվեսի հատվածների քննարկումն ավելի հետաքրքիր կլինի, քան խավարամիտ էակների ունայնութունը... Հ.Գ. - Վարազդատ, էլ. փոստդ ստուգիր...
Ոչ, ոչ, ոչ... թող կորչեեեեեեեեեն, չեմ խառնի ու թույլ էլ չեմ տա.... Իմ ամենասիրած կերպարն է, անգամ իմ հորինած մուսային եմ այդպիսին պատկերացրել, երբ դեռ գիրքը չէի էլ կարդացել` ոսկեհեր, փոքրիկ, երազկոոոոոոոտ... Այլևս չենք խառնի, ու թող բոլոր թագավորներն էլ նման լինեն հեքիաթի արքային ու այնքաաաաաաաան մեծանան, որ անգամ Փոքրիկ Արքայազն կարողանան դառնալ...
Չէ, մեկը մտել էր, մի անհաջող կոմենտ էր արել, ջնջել եմ: Ընդհանուր բովանդակությունն այն էր, որ տղամարդուն ոչ հատուկ գործով ենք զբաղված: Հատկապես՝ հաստամարմին տղամարդուն:
Բայց որ ուռած եմ, դուրը կգա: Էդ երևի տղամարդուն հատուկ ա, դու կիմանաս:
Այսօր առաջին անգամ մեկնաբանություն կար կայքի ընդհանուր առաքելության հետ կապված: Առաջին հայացքից՝ բացասական մեկնաբանություն: Առաջին անգամ Հույզը թաքցնելու կոչ է արվում: Հույզը ճնշելու: Հույզը բռնաբարելու: Բայց կա նաև երկրորդ հայացք:
Չգիտեմ ով է եղել կարծիք արտահայտողը, բայց "ենթադրում եմ" խոսքը եղել է ոչ թե գրված նյութերի կամ կայքի ընդհանուր առաքելության մասին, այլ այն մասին, որ երբեմն քննարկումները լինում են ոչ թե թեմայի շուրջ, այլ անձնական թեմաներով և համեմված վիրավորանքներով: Այդ կտրվածքով ես էլ եմ հաճախ զարմանում, արդյոք մարդիկա յալ բան չունեն զբաղվելու: Վերջին երկու թեմաների վերաբերյալ քննարկումը ստացվեց: Հուսով եմ այս մոտեցումը շարունակակն կլինի:
"Փոքրիկ իշխան"-ի մեջ ինձ համար ամենակարևոր ու հետաքրքիր մասերից մեկը այն է, որ նա հասկանում ու գնահատում է այն միակ վարդաին, որ իր այգում է աճում: Մյուսները կարող են լինել լավը, գեղեցիկ, կարող են լրացնել եղած գեղեցկությունը, սակայն չեն կարող փոխարինել նրան:
Վար, էլի էն անանունն ա... Աչքիս "հաստամարմին" եզրը ուղղակի ես ընկալել, ինչը քեզ նեղացրել ա: Եթե էդպես ա, կներես: Գռեհիկ հուշեր, կամ էս բլոգի տերմինաբանությամբ, հույզեր չթողնելու համար մեկնեմ նախորդ ասածիս իրական տրամաբանությունը: Իրապես կարծում եմ, որ այս բլոգում մարդկային լուրջ մտավոր ներուժ կա /ինչը մեր օրերում բավականին դեֆիցիտ բան է/, բայց այդ ուժը /օ~ ծաղիկներ, հոգու տվայտանքներ ու երազիկնե~ր (էլի տեղավորվում եմ էստեղ ընդունված բառապաշարի մեջ)/ օգտագործվում է թիթեռ նկարելով: Կարող ա փորձեք ինչ-որ այլ բաների մասին քննարկումներ անեք, որոնցից ինչ-որ պիտանի առաջարկություններ դուրս գան, որոնք, հալբաթ, հետո ինչ-որ տեղ ինչ-որ չափով մեր կյանքը դրականապես փոխելու ներուժ ունենան? Էսքանը, կրկին ու կրկին կներես:
,,Փոքրիկ իշխանի,, մեջ ամենաշատը սիրում եմ հենց տարբեր մոլորակների գաղափարը... Մի օր սկսեցի նկատել, որ Երկիր մոլորակի մարդիկ տարբեր մոլորակներում են ապրում, որոնք անգամ տարբեր աստղերի շուրջ են պտտվում: Հետո իմացա, որ Էքզյուպերին դա ավելի շուտ է նկատել... Ուրախացա, որ միակ այլմոլորակայինը չեմ տարբեր մոլորակների բնակիչներով բնակեցված Երկիր մոլորակում... Հ.Գ.Արդեն սկսում եմ մտածել, որ ժամանակն է` Վահեն իր համար փաստաբան գտնի...
ԶԳՈՒՄ եք: Ինչից ասես բարբաջում ենք, բայց գանի որ վերևներում մի տեղ Իշխանիկից մի բան ա դրված, նավսյակի մի անկապ բան էլ Անտուանի հանճարեղագույնից ենք սոսնձում ու յալլա POST COMMENT.
Սոկրատես, քանի որ այստեղ եք, թեև այդքան էլ չեմ հավատում, որ իրոք Դուք եք, գուցե ասեք, որտեղ կարելի է կարդալ Ձեր գործերից...Վարազդատը պնդում էր, որ տաղանդավոր գրող եք...
Socratesi հայտնվելը շատ անսպասելի էր: Փատորեն, սպաում էիք, որ անպայման կանչեն, նոր գաք? Փոքրիկ իշխանի ո?ր մոլորակի վրա էիք, որ այդքան շուտ արձագանքեցիք?
Երևի բոլորդ ինչ- որ մի անգամ հոգի կանչել եք: Շատ նման պատմություն է: Հոգի', դու այստե՞ղ ես: ԱԱԱԱԱԱԱԱՅՅՅՅՅՅՅՅՅՅՕՕՕՕՕՕՕՕՕ: Սոկրատես, դու՞ ես: Եթե դու ես, ապա թող վարագույրը երեք անգամ գույնը փոխի:
Իսկ եթե Սոկրատեսին հանգիստ թողենք/ տեսնում եմ, ինքնակոչի հետ գործ ունենք/, ու թեմային վերադառնանք? Թեև այս քննարկումն էլ հետաքրքիր է, կարելի է հոգի կանչելու մասին նյութ ավելացնել, կարծում եմ, Վառազդատը գլուխ կբերի...
Գրքի մեջ շատ գեղեցիկ նկարագրված է նույն երևույթի տարբեր ընկալումները տարբեր մարդկանց կողմից: Առօրեայում ամենահաճախ հանդիպող երևույթը: Բլոգում էլ է այդ իրավիճակը: Դա, իմ գնահատմամբ, շատ լավ է, որովհետև հենց այդտեղ է առաջանում քննարկման խնդիր:
Վար ջան, հոգի կանչելու համար մեկ մարդը հաստատ քիչ է, մինիմում 3 մարդու ներկայաություն է անհրաժեշտ: Ֆ տալի մասով կարող եմ տրամադրել հայական այբուբենի "հիմնական մասնագետի" դիտարկումները:
Եթե խոսքը հոգիս բառի մասին է, ապա դա արդյունք է հաճախ անգլերեն տառերով հայերեն բառեր գրելու: Նկատեցի արդեն ուշ էր: Ամեն օր շատ ավելի ամոթալի բաներ են տեղի ունեում, իմ հայերեն չիմանալնուց աշխարհը չի տուժի:
Լավ ծիծաղեցի: Շատ գեղեցիկ ես նկարագրել: Մի մարդու ես մոռացել, որ գլխավոր դերերում պետք է լինի, եթե, իհարկե, ...-ը հենց իրեն նկատի չունես: Բարի ժամանց, մեծ հաճույքով կմիանայի, ուղղակի այսօր արդեն հանդիպում ունեմ:
Կարդացիր? Դա Սոնայի գիրքն է, նրա համար էլ կարդա, կանցնի ժամանակ, հետո ինքը կկարդա, հետո էլի... Ամեն անգամ կարդալիս ես նոր գիրք եմ կարդում... Չէի սկսի այդպես...հեղինակը... հիմա ինքը ֆիզիկապես չկա, բայց դեռ ապրում է...Կապրի...
ReplyDeleteՍԱ ԷՍ ԹԵՄԱՅԻ ՀԵՏ ԿԱՊ ՉՈՒՆԻ
ReplyDeleteՔիչ առաջ Ալֆան մի թեմա էր տեղադրել, որը հիմա չկա, երևի ցենզուրացվեց: Բայց ես արդեն քոմենթ էի գրել ու բացի դա էլ ասեմ, որ կարդալիս մոտս հիմնականում զզվանք էր առաջանում մեջբեումների հեղինակների հանդեպ: Տեղադրում եմ քոմենթս քանզի այն պահպանվել է դա երևի հասկանալի կլինի միայն Ալֆայի համար ու մեկ էլ ցենզորի:
Alf Կարծում եմ չակերտների մեջինը մտքեր չեն: Հիմնականում կիսաֆաբրիկատ ֆլիրտներ են՝ միտք ծնելու համար անընդունակ ուղեղնորում ծնված:
Միտքն իմ իմանալով տքնանք ա, կռիվ, բեղմնավորում, քրտինք, հաղթանակ, սեր ի վերջո ու էլի շատ բաներ:
Միտքը քո Բոժոժն ա, Վարազդատի Հայաստանոտ կտավները (էս միտքն իհարկե Սահյանինն ա:Վարոն Սևակություն ա արել:)Միտքը Սոկրատեսի անբարև առավոտն ա ու կռիվներ ծնելու հաշտությունը:
Մտքեր էլի կան...
ԵԿԵՔ ԷՍ ՏԱՐԱԾՔԸ ՉՄՏՔԵՐՈՎ ՉԱՂՏՈՏԵՆՔ !!!
Ինքս եմ Վարազդատին խնդրել, որ ջնջի... Սկզբում ուզում էի ցույց տալ դիմակը մի կողմ նետած կյանքը... Մարդիկ,որ տարբեր վայրերից էին ու երբեք իրար չէին տեսել, համակարգչային ծրագրի քմահաճույքով ,,նույն պահին նույն վայրում,, հայտնված մարդիկ սուզված էին նույն... անգամ չգիտեմ ինչպես կոչել նրանց ներսի ունայնությունը... Չէի ուզում, որ նրանց արտահայտածը դառնար քննարկման թեմա, այլ այն, թե ինչու են մարդիկ նման ,,չմտքեր,, արտահայտում: Իսկ հետո հանկարծ խորշեցի նրանցից ու նրանց խոսքերից,ինչպես և Զինվորը.. Կրկին կարդացի ու չցանկացա , որ իմ անվան տակ, եթե անգամ կեղծանուն է, դա գրված լինի...
ReplyDeleteԿամաց- կամաց փոշմանում եմ, որ հանել եմ:
ReplyDeleteՆախորդ երկու մեկնաբանությունները հիացրեցին երևակայությունս:
Ուզում եմ միանալ:
Ալփ, կդնե՞ս այստեղ այդ մտքերը, իմ մեկնաբանությանն հաջորդիվ:
Թող մարդիկ տեսնեն, որ քննարկենք:
ՀԻմա զուգահեռ երկու թեմա կգնան: Եկենք համադասարանցիների կարգավիճակները քննարկենք, հետո կանցնենք փոքրիկ իշխանին:
ReplyDeleteԵթե էդ էլի դնեք ստեղ, ապա հանճարեղ փոքրիկ իշխանիկը արդեն ձկան կարգավիճակ ձեռք կբերի այն էլ տապակած:
ReplyDeleteՄինչև երեկ չգիտեի, որ ԱՐԵՎԸ հիվանդանում է:
ReplyDeleteԽաբար ունե՞ք, ապաքինվու՞մ է:
Բայց փոքրիկ իշխանի վիճակը ինձ դադար չի տալիս: Ինչ անեմ:
ReplyDeleteԱՐԵՎ
ReplyDeleteՎաաայ,իմ սիրելի Վարազդատ,հիվանդությունը դեռ հալածում է մարմինս,բայց հոգիս առողջ է ու արևավառ:)Զինվորն ասաց,որ առողջությանս մասին հարցում է արված բլոգում,ու չնայած գլխովին թաղված էի տրիվյալ ու "սնապարծ" գովազդների ու սցենարների մեջ, բայց չդիմացա գայթակղությանը ու գրում եմ, ինչպես տեսնում ես:Բայց ես այսօր կատարյալ առողջ կլինեի,եթե երեկ "արջի ընկերություն" չանեիք ու ինձ էլ տանեիք ձեր "օլիգարխիկ" մարզահամալիրը... Համ էլ կանանց ոսկորներն այդպես անխնա չէիք աղա շոգեբաղնիքում... Ինչևէ,ես քեզ անմնացորդ ներում եմ միայն նրա համար,որ դու գրել ես աշխարհի ամենաիմաստուն ու ամենաբարի Փոքրիկ Իշխանի մասին... Հենց ազատվեմ կկարդամ բոլոր քոմենթները, իսկ հիմա գնամ շարունակեմ "Գյուղի լավաշի" մասին սցենարը... Պաչիկ... Հ.Գ. Գիտես, բոլորը սիրում են այդ իմաստուն հեքիաթի մեջ սիրում են Վարդի, կամ ավելի շատ`Աղվեսիկի հատվածը, իսկ ես Իմաստուն թագավորի,ու նաև պարտաճանաչ ու հավատավոր Լապտերավառի հատվածը... նորից` Պաչիկ, Հ.Հ.Գ.Այդ հատվածներից էլ կտորներ կդնես, հա?
Ուշ է, Վարազդատ, միանգամից բլոգում էի գրել, օրինակը չունեմ...
ReplyDelete"Թագավորի համար ամենակարևորն այն է, որ առանց խոսքի ենթարկվեն: Անհնազանդություն նա չէր հանդուրժի: Դա մի բացարձակ միապետ էր: Բայց նա շատ բարի էր, դրա համար էլ միայն խելացի հրամաններ էր տալիս:
ReplyDelete- Եթե ես իմ գեներալին հրամայեմ ճայ դառնալ, ու եթե գեներալը հրամանս չկատարի, դա ոչ թե նրա, այլ իմ հանցանքն է:"
Պատկերացնու՞մ եք, մեր թագավորներն այսպիսին լինեին:
Եվ ավելի լավ, որ չկա, Վարդի ու Աղվեսի հատվածների քննարկումն ավելի հետաքրքիր կլինի, քան խավարամիտ էակների ունայնութունը...
ReplyDeleteՀ.Գ. - Վարազդատ, էլ. փոստդ ստուգիր...
Բայց այս թագավորը շատ լուսավոր ու պարզ միամտությամբ կերպար է: Խավարամտի տպավորություն չեմ ստացել:
ReplyDeleteԹագավորի մասին չէ խոսքը, այլ ,,համադասարանցիայինների,,...
ReplyDeleteԻնչ նուրբ վարպետությամբ էք համադասարանցիներին խառնում իշխանիկի հետ:
ReplyDeleteՆա հետո պիտի դառնար պատանի,
ReplyDeleteԵվ երիտասարդ, և այր իմաստուն...
Գյոթե հետ էլ . . . .
ReplyDeleteՈչ, ոչ, ոչ... թող կորչեեեեեեեեեն, չեմ խառնի ու թույլ էլ չեմ տա.... Իմ ամենասիրած կերպարն է, անգամ իմ հորինած մուսային եմ այդպիսին պատկերացրել, երբ դեռ գիրքը չէի էլ կարդացել` ոսկեհեր, փոքրիկ, երազկոոոոոոոտ... Այլևս չենք խառնի, ու թող բոլոր թագավորներն էլ նման լինեն հեքիաթի արքային ու այնքաաաաաաաան մեծանան, որ անգամ Փոքրիկ Արքայազն կարողանան դառնալ...
ReplyDeleteՄեզ կարծես համադասարանցի է միանում:
ReplyDeleteԳոնե մենակ ինձ կպեք, թողեմ մնա:
ReplyDeleteՕլիմպիական խաղեր են:
ReplyDeleteԳեղասահք եմ նայում:
Դե', անանու'ն, գեղասահք եմ նայում:
Տղամարդուն անվայել բան: Հատկապես՝ հաստամարմին:
Որքա~ն փոքր ու խղճուկ է մեր մոլորակը:
ReplyDeleteՀատկապես, եթե զգում ես, որ մենակ ես այդտեղ:
Գնամ մի քիչ բլոտ խաղամ:
Ասում են, երեք նոր մարդ կա: Տեսնենք՝ կա՞:
Հե'յ, անոնի.մ, բլոտ եմ խաղալու: Դուրդ եկա՞վ:
Ավտո եմ քշելու, արաղ կխմեմ...
ԻՆչ տղամարդ եմ, չէ՞:
Վարոյի վերջին երեք քոմենթները մի շնչով կարդացի: Հաստատուն տպավորություն ունեմ, որ ուռած ա:
ReplyDeleteՉէ, մեկը մտել էր, մի անհաջող կոմենտ էր արել, ջնջել եմ:
ReplyDeleteԸնդհանուր բովանդակությունն այն էր, որ տղամարդուն ոչ հատուկ գործով ենք զբաղված:
Հատկապես՝ հաստամարմին տղամարդուն:
Բայց որ ուռած եմ, դուրը կգա:
Էդ երևի տղամարդուն հատուկ ա, դու կիմանաս:
Այսօր առաջին անգամ մեկնաբանություն կար կայքի ընդհանուր առաքելության հետ կապված:
ReplyDeleteԱռաջին հայացքից՝ բացասական մեկնաբանություն:
Առաջին անգամ Հույզը թաքցնելու կոչ է արվում:
Հույզը ճնշելու:
Հույզը բռնաբարելու:
Բայց կա նաև երկրորդ հայացք:
"Փոքրիկ իշխանը" իմ ամենասիրած գրքերից մեկն է, որը "ստիպում եմ" իմ հանդիպած մարդկանց կարդալ: Սկզբից բողոքում են, կարդալուց հետո սկսում քննարկել:
ReplyDeleteՈ՞վ էր էդ հույզ ճնշող իգիթը:
ReplyDeleteՉգիտեմ ով է եղել կարծիք արտահայտողը, բայց "ենթադրում եմ" խոսքը եղել է ոչ թե գրված նյութերի կամ կայքի ընդհանուր առաքելության մասին, այլ այն մասին, որ երբեմն քննարկումները լինում են ոչ թե թեմայի շուրջ, այլ անձնական թեմաներով և համեմված վիրավորանքներով:
ReplyDeleteԱյդ կտրվածքով ես էլ եմ հաճախ զարմանում, արդյոք մարդիկա յալ բան չունեն զբաղվելու:
Վերջին երկու թեմաների վերաբերյալ քննարկումը ստացվեց: Հուսով եմ այս մոտեցումը շարունակակն կլինի:
"Փոքրիկ իշխան"-ի մեջ ինձ համար ամենակարևոր ու հետաքրքիր մասերից մեկը այն է, որ նա հասկանում ու գնահատում է այն միակ վարդաին, որ իր այգում է աճում:
ReplyDeleteՄյուսները կարող են լինել լավը, գեղեցիկ, կարող են լրացնել եղած գեղեցկությունը, սակայն չեն կարող փոխարինել նրան:
Վար,
ReplyDeleteէլի էն անանունն ա... Աչքիս "հաստամարմին" եզրը ուղղակի ես ընկալել, ինչը քեզ նեղացրել ա: Եթե էդպես ա, կներես:
Գռեհիկ հուշեր, կամ էս բլոգի տերմինաբանությամբ, հույզեր չթողնելու համար մեկնեմ նախորդ ասածիս իրական տրամաբանությունը:
Իրապես կարծում եմ, որ այս բլոգում մարդկային լուրջ մտավոր ներուժ կա /ինչը մեր օրերում բավականին դեֆիցիտ բան է/, բայց այդ ուժը /օ~ ծաղիկներ, հոգու տվայտանքներ ու երազիկնե~ր (էլի տեղավորվում եմ էստեղ ընդունված բառապաշարի մեջ)/ օգտագործվում է թիթեռ նկարելով: Կարող ա փորձեք ինչ-որ այլ բաների մասին քննարկումներ անեք, որոնցից ինչ-որ պիտանի առաջարկություններ դուրս գան, որոնք, հալբաթ, հետո ինչ-որ տեղ ինչ-որ չափով մեր կյանքը դրականապես փոխելու ներուժ ունենան?
Էսքանը, կրկին ու կրկին կներես:
Մի քիչ պարկեշտացած,խելոքացած բայց այդուամենայնիվ վահեահոտ ա գալի:
ReplyDelete,,Փոքրիկ իշխանի,, մեջ ամենաշատը սիրում եմ հենց տարբեր մոլորակների գաղափարը... Մի օր սկսեցի նկատել, որ Երկիր մոլորակի մարդիկ տարբեր մոլորակներում են ապրում, որոնք անգամ տարբեր աստղերի շուրջ են պտտվում: Հետո իմացա, որ Էքզյուպերին դա ավելի շուտ է նկատել... Ուրախացա, որ միակ այլմոլորակայինը չեմ տարբեր մոլորակների բնակիչներով բնակեցված Երկիր մոլորակում...
ReplyDeleteՀ.Գ.Արդեն սկսում եմ մտածել, որ ժամանակն է` Վահեն իր համար փաստաբան գտնի...
Կրկին մտածում եմ, թե ինչու եմ մենակ այս մոլորակում:
ReplyDeleteԱնգամ բլոտը չի օգնում:
Հակառակորդ չկա:
Գուցե սրանի՞ց է:
Ձեռնոց ուզում ես? Նետեմ?(:... ,,Փոքրիկ իշխանը,, դրանով է հիացնում` չկա չարություն, անգամ օձը վերջում պարզվում է դրական կերպար էր...
ReplyDeleteԼավ, ես էլ եմ հանդարտ:
ReplyDeleteՈՒղղակի մի երկու անհաջողակ կրկին անկում ապրեցին:
Հուսով եմ, գոնե կսովորեն:
ԶԳՈՒՄ եք: Ինչից ասես բարբաջում ենք, բայց գանի որ վերևներում մի տեղ Իշխանիկից մի բան ա դրված, նավսյակի մի անկապ բան էլ Անտուանի հանճարեղագույնից ենք սոսնձում ու յալլա POST COMMENT.
ReplyDeleteԶգում եմ: Սոկրատեսի կարիքն ունենք:
ReplyDeleteԱկանջը կանչի:
Ինչ- որ ամլացե՞լ է:
Զինվոր, երբեք-երբեք չհեգնես...իմ ամենասիրած գրական կերպարներն են այնտեղ... Այնքաաաաաան ֆանտաստիկ ու այնքաաաաան իրական...
ReplyDeleteԴե հիմա բոլորով միասին գոռում ենք՝ ձը մեռ պապ Ը՞Ը՞Ը՞Ը՞Ը՞ Սոկ րա տես,Սոկ րա տես,Սոկ րա տես:
ReplyDeleteԷստեղ եմ: Կանչեցիք, եկա:
ReplyDeleteԱռաջարկում եմ քվեարկել, որ այս վերջին Anonymousը ոչ թե նա է, այլ` սա...
ReplyDeleteՍոկրատես, քանի որ այստեղ եք, թեև այդքան էլ չեմ հավատում, որ իրոք Դուք եք, գուցե ասեք, որտեղ կարելի է կարդալ Ձեր գործերից...Վարազդատը պնդում էր, որ տաղանդավոր գրող եք...
ReplyDeleteSocratesi հայտնվելը շատ անսպասելի էր: Փատորեն, սպաում էիք, որ անպայման կանչեն, նոր գաք?
ReplyDeleteՓոքրիկ իշխանի ո?ր մոլորակի վրա էիք, որ այդքան շուտ արձագանքեցիք?
Երևի բոլորդ ինչ- որ մի անգամ հոգի կանչել եք:
ReplyDeleteՇատ նման պատմություն է:
Հոգի', դու այստե՞ղ ես:
ԱԱԱԱԱԱԱԱՅՅՅՅՅՅՅՅՅՅՕՕՕՕՕՕՕՕՕ:
Սոկրատես, դու՞ ես: Եթե դու ես, ապա թող վարագույրը երեք անգամ գույնը փոխի:
Ալփ, էդ ինչու՞ չհավատացիր:
Ինչ-որ գռեհիկ ձևով անանունը կանչեց, եթե գոնե գրված լիներ,, Սոկրատես, բարեկամս, արդեն կարոտու~մ ենք,,- Կհավատայի, Վառազդատ:
ReplyDeleteՀ.Գ. Ռ-ն Փ-ի դիմաց...
Հոգին ոնց որ թե եկել է, բայց հարցերին չի պատասխանում: Այդ դեպքում ասում են գնա ու նորից են կանչում: Միգուցե այդ տարբերակը փորձենք?
ReplyDeleteԻսկ եթե Սոկրատեսին հանգիստ թողենք/ տեսնում եմ, ինքնակոչի հետ գործ ունենք/, ու թեմային վերադառնանք? Թեև այս քննարկումն էլ հետաքրքիր է, կարելի է հոգի կանչելու մասին նյութ ավելացնել, կարծում եմ, Վառազդատը գլուխ կբերի...
ReplyDeleteԳրքի մեջ շատ գեղեցիկ նկարագրված է նույն երևույթի տարբեր ընկալումները տարբեր մարդկանց կողմից:
ReplyDeleteԱռօրեայում ամենահաճախ հանդիպող երևույթը:
Բլոգում էլ է այդ իրավիճակը: Դա, իմ գնահատմամբ, շատ լավ է, որովհետև հենց այդտեղ է առաջանում քննարկման խնդիր:
Վար ջան, եթե կորոշես հոգի կանչելու մասին նյութ գրես, ասա: Ես այդ ոլորտում "մասնագիտացած եմ":
ReplyDeleteՄի հատ գիշերը փորձեմ, առավոտ շուտ փորձս կնկարագրեմ:
ReplyDeleteՄի հատ էլ նյութ Ֆ տառի մասին պետք է դրվի: Ալփը օգնության կարիք ունի:
Ֆ շշշշշշշշշշշշ...
ReplyDeleteՎարազդատ, նոր նյութը կարդացիր?
Վար ջան, հոգի կանչելու համար մեկ մարդը հաստատ քիչ է, մինիմում 3 մարդու ներկայաություն է անհրաժեշտ:
ReplyDeleteՖ տալի մասով կարող եմ տրամադրել հայական այբուբենի "հիմնական մասնագետի" դիտարկումները:
Հա, եթե ունես, ստեղ դիր, թող Ալփան ծանոթանա:
ReplyDeleteԳտնեմ, վաղն անպայման կդնեմ:
ReplyDeleteԳտար մարդիկ, ում հետ հօգիս ես կանչելու?
էս աղջիկը տենց էլ չսովորեց հայերեն գրել, հիմա ասեմ ում դիմես? ամոթա:
ReplyDeleteԵթե խոսքը հոգիս բառի մասին է, ապա դա արդյունք է հաճախ անգլերեն տառերով հայերեն բառեր գրելու: Նկատեցի արդեն ուշ էր:
ReplyDeleteԱմեն օր շատ ավելի ամոթալի բաներ են տեղի ունեում, իմ հայերեն չիմանալնուց աշխարհը չի տուժի:
Ես, Արփին, Սոնան,
ReplyDelete... Վահեն ու Բ. Սամվելը:
Է?
ReplyDeleteՈւ ըտենց:
ReplyDeleteՎահեն կկանչա, Բ.Ս.- ը մատը կպահա ափսեի վրա գծված վեցանկյան վրա, մենք էլ ապշահար կնայենք: Հատկապես՝ ես:
Լավ ծիծաղեցի: Շատ գեղեցիկ ես նկարագրել: Մի մարդու ես մոռացել, որ գլխավոր դերերում պետք է լինի, եթե, իհարկե, ...-ը հենց իրեն նկատի չունես:
ReplyDeleteԲարի ժամանց, մեծ հաճույքով կմիանայի, ուղղակի այսօր արդեն հանդիպում ունեմ:
Կանչեցի:
ReplyDeleteԼուսամուտները ջարդում էին:
Քրքիջ էր լսվում անդին:
Ուշացած մարդկանց հոգիներ էին տանջվում:
Կաթսաներ:
Poqrik iwxani amenasirun pahy vardi bacveln er- kamac-kamac tertery dasavorum er, vor mi or miangamic bacvi.
ReplyDelete