Փոշի է բարձրանում: Հողը չոր է: Կոպիտ կոշիկների տակ ճզմվում է հատիկը, մխրճվում: Ճաքճքած ափի մեջ լցնում է ցորենը, շաղախում աղոթքով, անեծքով, տալիս է հողին:
Ու երկնում է հատիկը, ցավից տնքում, ծիլ տալիս: Մեծանում են աղթոքն ու անեծքը, դարդն ու ցավը, երազանքն ու իղձը: Հատիկը մահանում է:
Հոգսից ճաքճքած ձեռքերի ծալքերում շաբաթներով կուտակվում են փոշին, հողը, արյունն ու քրտինքը: Չորանում: Ու մաքրվում է միայն խմորը հունցելիս:
Հաց՝ աղոթքով, անեծքով, արյամբ ու քրտինքով:
Հաց Մարդ:
Ու երկնում է հատիկը, ցավից տնքում, ծիլ տալիս: Մեծանում են աղթոքն ու անեծքը, դարդն ու ցավը, երազանքն ու իղձը: Հատիկը մահանում է:
Հոգսից ճաքճքած ձեռքերի ծալքերում շաբաթներով կուտակվում են փոշին, հողը, արյունն ու քրտինքը: Չորանում: Ու մաքրվում է միայն խմորը հունցելիս:
Հաց՝ աղոթքով, անեծքով, արյամբ ու քրտինքով:
Հաց Մարդ:
