Ինքնապաշտպանական Հեռատեսություն

Յուրաքանչյուր ամսվա տասնմեկին Սերեբրենիցայում նշում են 1995 թվականին էթնիկ զտումների հետևանքում ութ հազար տղամարդկանց սպանությունը:
Սերբ քրիստոնիաների կողմից սպանվել են այդ համայնքի մահմեդական բոլոր տղամարդիկ:
Այս օրը ՄԱԿ- ը ճանաչել է երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո մարդկության հանդեպ գործած ամենամեծ հանցագործություն: Այս հանցագործության ճարտարապետը՝ Կարաջիչը, հիմա Հաագայի դատարանում է:
Հիշատակումներն ու պատիժը միտված են նման հանցագործությունների կանխմանը:

Զուգահեռ:
Շվեյցարիայում հանրաքվեով որոշվել է կասեցնել երկրում մզկիթների կառուցումը:
... երևի որպեսզի չկրկնվի այն, ինչը տեղի ունեցավ Սերեբրենիցայում...

Երկընտրանք

Նա լալիս էր: Այնքան անկեղծ, այնքան հախուռն ու անկաշխանդ:
Հեկեկում էր:
Լեփ լեցուն դահլիճի մեծ մասը լուռ արտասվում էր:

Իզաբել Աժանին արժանացավ Սեզար մրցանակի դերի համար, որի մեջ ինքը վհատված ուսուցիչ էր, ով պատանդ էր վերցրել մի ամբողջ դասարան երեխաներ:

Ինձ հաճախ հարց եմ տալիս՝ եթե ընտելու լինեմ Գեղեցկության և Արդարության միջև, ի՞նչ եմ անելու:

Զուգարանն էլի դրսում է

Մեծ տներ են կառուցում, շքեղ վերանորոգում, կահավորում, անգամ տան ներսում զուգարան են կառուցում, բայց ...
հիմնական զուգարանն էլի դրսում է:
- Որդե խաց ենք ուտում, ըտե չենք...

Չէ', Երևանում Հայաստան չկա:
Ինչ- որ անորոշ հիբրիդ է:
- Հո դու էլ հերեվնցի չէ՞ս:


Հայկական գյուղը հատուկ պահպանվող տարածք է:
Հեթանոս տարածք:
Եկեղեցու դռանը թաշկինակ կապող տարածք:
Վախը բռնելու պատրվակով ապակե շշերից բլուրներ կառուցող տարածք:
Հայրապաշտության և կնոջը թեթև դնգստելու տարածք:

Էս նկարից հարյուր տարի է անցել, բան չի փոխվել...

"Իմ լույսը գիշերը կբացվեր...

եթե միայն...
"երկրի ձգողությունը" չլիներ:
Մինչև ուշ գիշեր համակարգչի առջև էի, մինչև 4:84, չէ, կներեք, մինչև 5:24: Այդ ընթացքում մի պահ մոտեցա պատուհանին և դուրս նայեցի: Մութ էր, դրսում ինձ ծանոթ պատկերներ չէին երևում, բայց ես տեսնում էի, որովհետև ընտելացել եմ դրանց:
Նկատեցի, որ պատուհանն ինձ է արտացոլում: Երկար նայեցի ինձ ու ազատության կարիք զգացի:
Ուզեցի դուրս պրծնել պատուհանից: Հետո... հիշում եմ... թռչել, գնալ...
եթե միայն ...":  "Ուսանողուհու օրագիր" շարք

Գիտե՞ս, երբ ես էլ ուսանող էի, մի անգամ գետինն այնքան հարազատ թվաց:
եթե միայն... էրգրի ձգողությունը չլիներ, իմ լույսն էլ այդ գիշեր կբացվեր:
Բայց հիմա ուրախ եմ, որ լույսս առավոտյան բացվեց:
Հետո էլի այնքա~ն լույսեր բացվեցին:
Միայն դրա համար՝ արժե մնալ պատուհանի առջև:
Սպասիր: Լույսը չի կարող չբացվել:

Ատամնացավ...

Առաջինն անցավ աշխույժ, նրանք ոգևորված էին:
Արմանի բերանը կարմիր խնձոր չէր գնում:
Լիակատար հաղթանակ:
Սուրճ:  Դե ի՞նչ արած:
Հետո կամաց- կամաց խելոքացան, նստեցին, ճնշող լռությունը ծանր էր և իշխող:
Արմանը ջանք չէր խնայում մի քիչ ծիծաղ տեսնել հարազատների երեսին: Ապարդյուն:
Ջուրը կտրել էին: Ստիպված ամանները հավաքած ջրով լվացին: Սառն էր:
Մենք հումանիստ ենք:
Առաջարկեցինք տաք ջուր:
Բաժակները ձնձխկտում էին:
Արմանը նոր կողմով ճանաչեց իր հարազատներին: Երևի՝ դրական:
Ամեն դեպքում՝ հետո հիշելու բան կլինի:
Հետո թանձրացավ լռությունը, խտացավ: Վերաճեց ատամնացավի, գլխացավի, վհատության:
Սուրճ: Արմանը չգիտեր, որ հարազատը խոհանոցում՝ ինչպես ձուկը՝ ջրում:
Մի քիչ ուրախացավ, մի քիչ տխրեց: Ձուկը՝ ձուկ, բայց դե չէր ուզում այդպես տեսնել:
Անգամ օգնեց սուրճը լցնել: Խղճով է Արմանը:
...
Վերջում ուրախացավ Արմանը:  Ուրախացան:
Դե մի բանով պե՞տք է ատամի ցավը մեղմել:
Մենք հումանիստ ենք:

Աշխարհը. Հա՜յ կրակ, Հա՜յ փետ, Հա՜յ ԱՍՏՎԱԾ, Հա՜յ կնիկ, Հա՜յ ամպ, Հա՜յ ցուրտ, Հա՜յ ցորեն, Հա՜յ գարի, Հա՜յ գարեջուր: Ո՞վ է ստեղծել. . . .

- Մեզ էլի գարեջուր բերեք:
- Շատ լավ, նույնի՞ց:
- Այո, բոլորիս էլ բերեք:
- Շատ լավ, հիմա կբերեմ:
- Տեսա՞ր, քեզ ոնց էր նայում, Հարութ:
- Հա, ախպեր, ջոգել եմ: Մի կերպ ա հեռանում մեր սեղանից
Երկարոտն մատուցողուհու կարճ փեշը գավաթների հետ ավելի դիտարժանանում է: Անտանելի ծուխը մշուշում է նույնիսկ փեշից ներքև ու ստիպում ավելի ուշադիր, ավելի անզուսպ, ավելի թափանցող ու ավելի անամոթ նայել:
- Ուրեմն Շվեդիայում մի անգամ սուպերմարկետից ռակ առանք:
- Կիլոյո՞վ:
- Չէ, է՜, փաթեթավորած, իսպանական ռակ էր:
- Իսպանական խեցգետին, հասկացա՞ր, Հարութ:
- Հա, ախպեր, ջոգել եմ՝ Մադրիդ:
- Ը՜հ՜ն:
- Բերեցինք տուն, որ էփենք. պիվա, բան, մի խոսքսով… պաչկեն բացում եմ ու ի՞նչ:
- Ի՞նչ: Մեջը ռակ չէ՞ր:
- Ռակ էր, արա,բա ի՞նչ, էդ դեմիդ ռակերից:
- Սրանի՞ց:
- Հա, տոչնի դրանից:
- Տոչնի սրանից դժվար ըլներ:
- Լսի ուրեմ, պաչկեն բացում եմ էդ իսպանական ռակի, ներսի տուփի վրա մանր անգլերեն տառերով գրված ա՝ խեցգետինը աճեցված է կովկասյան Սեվան լճում:
- Լա՜ա՜ա՜ա՜վ է, արա: Էս ի՜նչ ա ասում: Հետո՞:
- Հետո ի՞նչ, եփեցինք կերանք: Էն Գումի տասը օրվա ռակերից էր:
- Գումի ռակերը, Հարութ, Մադրիդից են բերում:
- Ջոգել եմ, արա, Մադրիդից տանում են Շվեդիա ու ընդեից՝ ուղիղ Գում:
Ակնհայտորեն հոգնած մատուցողուհին ծանր ապակուց, լիքը գավաթներն ավելի քան լիքը կրծքերի մակարդակից ցած չի պահում: Էդպես սովորեցրել են: Երկար նեղլիկ միջանցքի ծայրից վարժ քայլքով, անժպիտ անցնում է մինչև շրջադարձը, չքնաղ ժպտում թիրախ սեղանին ու, գավաթների հեղուկը կրծքի հետ համընթաց ճոճելով, գրոհում:
- Խնդրեմ, Ձեր գարեջուրը:
- Սա է՞լ նախորդի պես լավն ա:
- Նույն տակառից ենք լցնում:
- Դուք էլ ե՞ք մասնակցում լցնելուն:
- Հա , բա: Չգիտե՞ս, ինքը բակալն ա բռնում, մյուսները լցնում են Հարութ:
- Ջոգել եմ ախպեր . . .
- Ես տակառն եմ բռնում: Սխալվեցիք: Անուշ լինի:
Կարճ փեշը հետևի կողմից՝ լրիվ ուրիշ հեքիաթ, լրիվ ուրիշ տեսիլք, լրիվ ուրիշ կինո, լրիվ ուրիշ սերիալ, լրիվ ուրիշ չափորոշիչ …
Տաք տեսիլքի մանրադրամը՝ երեք սառը գավաթ, երեք պայծառ ջահել, երեք՝ սառը փրփուրից արդեն այրվող ցնորք:
- Տակառդ ուտեմ:
- Լսի, սա մինչև հիմա սենց՝ մեզ թիկունքով, չէր գնացել, Հարութ:
- Ջոգե՜ե՜ե՜ե լ եմ, ախպեր:Մինչև էս հետ-հետ էր գնում, են անկյունից շուռ էր գալիս:
- Լավ, լպիրշացաք: Մի անգամ էլ ուրեմն Համբուրգում գերմանացի ընկերներիս թթի օղի եմ հյուրասիրում: Մեջները մի հատ Բունդեստագի պատգամավոր կա:
- Էտի իրանց ազգային ժողովն ա, Հարութ:
- Հա, ջոգել եմ: Արա, էն տակառիկս ու՞ր գնաց:
- Արա, լսեք վոբշեմ: Սրանք խմում են, խենթանում են:
- Թու՞նդ էր:
- Դե, սովորական՝ 60:
- Շա՞տ էին խմել:
- Չէ, բայց իրանք առամատից էին ցխկվում:
- Դուրները չի եկել, Հարութ:
- Ջոգել եմ, արա: Դրանք ո՞ր օրվա թթի արաղ խմողն են:
- Ընդհակառակը: Քիչ էր մնում ցանեին վրեքները:
- Մալադե՜ց:
- Էս պատգամավորը, ուրեմն, հարցնում ա՝ ի՞նչի արաղ ա: Ասում եմ ՝ թթի: Ասում ա՝ խառնում ես: Ասում եմ՝ խ՞ի եմ խառնում: Ասում ա՝ որտև նախ թթից արաղ չեն քաշում, երկրորդն էլ թութ միայն Գերմանիայում ա աճում:
- Էտի իրանց Գալուստ Սահակյանն ա Հարութ:
- Ախպեր, ջոգել եմ, որ Տիգրան Թորոսյանը չի: Բայց մի րոպե, մեզ էն նույն տակառից էլի գարեջուր կբերե՞ք:
Մատուցողուհին կրծքերն ու երկու քրտնած Blue Label սինուն դրած կտրուկ գրոհում է կողքի սեղանին: Ցամաքած, բայց հարուստ պապիկները սինուն միայն վիսիկի են տեսնում:
- Մնացածն էլ մեզ կբերեք:
Երեք լիքը հայացք ու մի դատարկ սինի…
Լուռ կախվում են նրա նեղ, կարճացող փեշից:
- Վա՜յ քու,արա:
- Կներեք, չլսեցի ի՞նչ էիք ուզում:
- Էն տակառի… ը՜ը՜ը՜ : Չէ, երևի վիսկի խմենք, չէ՞:
- Ներողություն, մենք արդեն փակվում ենք: Հաշիվը բերե՞մ
- Փակվում, լրի՞վ: Հա, իհարկե, հաշիվը:
Հաղթանակած հայացք:
Երեք պարտված ջահել:
Ունայնացող գրպան:

- Շնորհակալ եմ թեյավարձի համար:
- Չարժի, բայց եթե կարելի ա մեզ մի քիչ վիսկի չէ՞ք բերի:
- Ց տեսություն, բարի գիշեր:
- Էկեք իջնենք Պլենեռ, Հարութ: Ստեղ կարմիր լույսը վառվեց:
- Ջոգել եմ ախպեր: Կանաչ, դեղին, ԿԱՐՄԻՐ:

-----------------------------------------------------------------------------------

Կանաչ, դեղին, ԿԱՐՄԻՐ:

- Բալես նայի էս մարդը, որ անցնում ա գրող ա:
- Հա, տեսա, պապ:
- Սիրուն բաներ ունի, կտամ, կկարդաս:
- Հասկացա, պապ, էղավ:
- Արփ, գիտե՞ս, իրա ախպերն էլ ա գրող եղել, բայց մեծ գրող, շատ մեծ:
- Ը հը:
- Լսում ե՞ս Արփ:
- Հա էլի պապ, ասեցի՝ հասկացա վա՜ա՜ա՜ա՜յ:
- Ախպոր անունը Հրանտ Մաթևոսյան ա, ինքն էլ Հրաչն ա:

Կարմիր, դեղին, ԿԱՆԱՉ:

- Պապ, կանաչ ա, քշի էլի՜:
- Արփ, էս Հրաչի մեծ ախպերը՝ Հրանտը, “Մենք ենք մեր սարերն” ա գրել:
- Պա՜ա՜ա՜ա՜պ, ԿԱՆԳՆԻ:
- Բալե՞ս:
- Պապ, կանգնի՝ տենամ ու՞ր գնաց:
- Այգի մտավ, բալես:
- 01 701, շարժվեք, խցանում եք առաջացնում:
- Էս մեր հետ ա՞, պապ:
- Հա, ոնց որ:
- Ի՞նչ ա ասում:
- Ասում ա, որ շարժվենք:
- Պապ, խնդրում եմ, մի տեղ կանգնի, գնանք տենանք իրան, էլի ՜:
- 01 701, խաչմերուկը անցեք, աջ ընդունեք, կանգնեք: Չե՜ե՜ե՜ե՜ե՜մ հասկանում . . . . . . . .

Լսե՞լ եք, լոշտակը պոկելիս արմատը ճչում է

Զիարաթ:
Մոգական ձգողություն:
Հեթոանոսական զոհասեղան:
Կիսավեր բուրգ:

...Մոմե՞ր:

Սելիմի քարավանատուն:
Հյուրանոց:

...Մոմե՞ր:

Լճաշեն: Սեպագիր քար:
Մատուռ:

...Մոմե՞ր:

Մաթոսավանք: Գոմ:

Սիրհար ամպեր

Զուլալ հայկական դաշտ:
Սարսափելի անձրևներ:

- Ես ներշնչվում եմ բնությունից:
Նկարելիս ոչինչ չեմ զգում: Թողնում եմ վայրի ազատությանը:

- Մանկուց կորցրել եմ ծնողներիս...
Վայրի ազատություն ենք ունեցել:

Եվ աչքերին արցունքներ կան:
- Չլսված գուրգուրանքներ:

Ախ, դու ջահե~լ, հպա'րտ հասակ...

Երեկ ինձ ուղարկեց մի պատառիկ իր օրագրից:
Ուսանողական:
Աղջկական:


"Գրում եմ քեզ, քանի որ հիմա չունեմ այլ մեկին, ում կարող եմ դիմել՝ թեկուզև զրուցելու առիթով: Գուցե անսովոր չթվա, եթե ասեմ, որ քո կարիքն եմ զգում: Դու ինձ այնքան ես պետք, որ նույնիսկ համարձակվում եմ քեզ ասել այդ մասին:
Կարոտում եմ քեզ: Ավելացնեմ նաև վախը, անորոշությունը, որոնք, ինչպես և կարոտը՝ չգիտեմ ինչ են, բայցևայնպես զգացածս այդ անուններով եմ կոչում:
Ուզում եմ, որ պատասխանես նամակիս: Կարևոր չէ՝ ինչ կգրես: Պարզապես, նորից կարդա նամակն, ու այդ պահին ինչ- որ կանցնի մտքովդ՝ գրի'ր: Սպասում եմ..."


Դե, պատասխանիր:
Դու', որ զգացել ես:
Դու', որ ապրել ես:
Պատասխանիր, կարծես այն նամակը հենց քե'զ է ուղղված:

Դու կուզենայի՞ր սկսել այսպե'ս

"Կար- չկար մի գեղեցիկ իշխան կար: Նա ապրում էր մի մոլորակի վրա, որը իրենից քիչ էր մեծ, և նա սրտակից բարեկամ չուներ..."
Նրանք, ովքեր ճանաչում են կյանքը, կզգան, որ սա զուտ ճշմարտություն է:

Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են

Զգուշացե՜ք դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Երիտասարդական:

“Եթե էտի սիրած ա պահում, ուրեմ էտի իրանց խանութից ա: Եթե իրանց խանութից ա, ուրեմ ներքևի հարկի սրտամեռներից ա, եթե ներքևի հարկի սրտամեռներից ա, ուրեմ գիշերվա սըմենի փչացածներից կլնի, եթե գիշերվա սըմենի փչացածներից ա, ուրեմ կամ էտի Հասմիկն ա կամ Լիանան կամ Գայանը կամ Իռան կամ էլ էն թաղված Զառան: Էն թաղված Զառան, դրանց մեջի ամենաջահելն ա:”
. . . . . . . .
ԵՐԻՏԱՍԱՐԴԱԿԱՆ
Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Հանրապետության Հրապարակ:
. . . . . . . .
“Եթե էտի վեշնի կուշտ ա գալի տուն, ուրեմ դրան մեկը դուսը հաց ա տալի: Եթե դրան դուսը մեկը հաց ա տալի, ուրեմ ո՞րդե են էթում զխկտվում: Եթե էթում են էդ փչացածի տունն են զխկտվում, ուրեմ էտի մենակ ա մնում: Եթե էտի մենակ ա մնում, ուրեմ կամ պսակված չի, կամ պսակված բաժանված պռաստիտուտկա յա:”
. . . . . . . .
ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՀՐԱՊԱՐԱԿ
Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Զորավար Անդրանիկ:
. . . . . . . .
“Եթե էտի ասում ա, որ իրա էդ մունդառ դուխին ինքն ա առե, ուրեմ թող էս տասնինգ տարվա մեջ մի անգամ էլ առած ըլներ: Եթե էս տասնինգ տարվա մեջ մի անգամ էտի իրան դուխի չառավ, ուրեմ էտի իրան էդ ազիզամեռներն են նվիրել: Եթե էդ ազիզմեռածները դրան արդեն դուխի մուխի են նվիրում, ուրեմ էտի էլ իրանց ա նվիրում: Աստված իմ, քա՞նի հոգի են տենաս:”
. . . . . . . .

ԶՈՐԱՎԱՐ ԱՆԴՐԱՆԻԿ
Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Սասունցի Դավիթ:
. . . . . . . .
“Եթե դրանք մի քանի հոգի են, ուրեմ դրա համար ա էտի էդքան հոգնած-մեռած գալի տուն: Եթե էտի էդքան հոգնած-մեռած ա գալի տուն, ուրեմ կարա մի հոգու հետ էլ էնքան ըլնի, որ էդքան հոգնած ըլնի: Եթե մի հոգու հետ էլ կարա էնքան ըլնի, որ էդքան հոգնած ըլնի, ուրեմ էտի դրան սիրում ա: Արևը՜դդդդդ թաղեմ, պոչդ խուզել էս, խառնվել էս էդ մալալետկեքի՞ն:”
. . . . . . . .
ՍԱՍՈՒՆՑԻ ԴԱՎԻԹ
Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Գործարանային:
. . . . . . . .
“Եթե էտի էդ մալալետկին սիրում ա, ուրեմ ընձի արդեն չի սիրում: Եթե էտի ընձի արդեն չի սիրում, ուրեմ դրա համար ա մենակ էրէխեքին պաչում: Եթե էտի արդեն մենակ էրէխեքին ա պաչում, ուրեմ էտի էրէխեքին մեկա սիրում ա: Եթե էտի էրէխեքին մեկ ա սիրում ա, ուրեմ սև էրէխեք կբերեմ ես քո գլխին, փչացած-բոզարած:”
. . . . . . . .

ԳՈՐԾԱՐԱՆԱՅԻՆ
Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Շենգավիթ:
. . . . . . . .
“Եթե էդ փչացածը տենց գժված նայում ա Գառնիկի կնգա վրեն, ուրեմ էտի մեծ կրծքերով ա սիրում: Եթե մեծ կրծքերով ա սիրում, ուրեմ դրա համար ընձի էլ չի սիրում: Եթե դրա համար ընձի էլ չի սիրում, ուրեմ Հասմիկը, Գայանը ու էն խեղճ Լիանան դուս են գալի: Թե դուք ի՞նչ կապ ունեիք, ցամաք ձորի աղվզներ:”
. . . . . . . .
ՇԵՆԳԱՎԻԹ
Զգուշացե՜ք, դռները փակվում են: Հաջորդ կայարանը Գարեգին Նժդեհի Հրապարակ:
. . . . . . . .
“Եթե Հասմիկը, Գայանը ու էն խեղճ Լիանան դուս են գալի, ուրեմ մնում են մեծ կրծքերովները: Եթե մնում են մեծ կրծքերովները, ուրեմ էտի կամ Իռան ա կամ էլ էն թաղված Զառան: Եթե էտի կամ Իռան ա կամ էլ էն թաղված Զառան, ուրեմ էտի հենց էտ թաղված Զառան ա:
. . . . . . . .
ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀԻ ՀՐԱՊԱՐԱԿ
Վերջին կայարանը:
. . . . . . . .
“ԼԱ՜Ա՜Ա՜Վ, այ փչացած սրտամեռ: Կայնի տես, վաղը քո էդ կովի ծծերով արևդ ոնց եմ թաղում հենց խանութի մեջը . . .”

Օրինաչափություն, թե՞ զուգադիպություն

Գոռ - Եգիպտական արևի Աստված (մթա 3000թ. )

• Ծնվել է դեկտեմբերի 25 - ին
• Մայրը` Կույս Իզիդի Մարիի
• Ծնվելու օրը աստղ է վառվել Հեռավոր Արևելքում, որի միջոցով երեք թագավորներ գտել են նրան
• 30 տարեկանում ընդունել է հոգևոր մկրտություն Անուբ անունով մարդու կողմից
• Ունեցել է 12 աշակերտներ, որոնց հետ ճամփորդել է, հրաշքներ գործել, բուժել մարդկանց, ջրի վրայով քայլել և այլն:
• Դավաճանվել է աշակերտ Տիֆոնի կողմից
• Խաչվել է
• Երեք օրից հարություն է առել:

Ատտիս - Ֆրիգիյան Աստված (մթա 1200թ. )  

• Ծնվել է դեկտեմբերի 25 - ին
• Մայրը` Կույս Նանո
• Խաչվել է
• Երեք օրից հարություն է առել:

Կրիշնա - Հնդկական Աստված (մթա 900թ. )

• Մայրը` Կույս Դևակի
• Նրա գալը խորհրդանշել է աստղ Հեռավոր Արևելքում
• Աշակերտների  հետ ճամփորդել է, հրաշքներ գործել
• Սպանվել է
• Հարություն է առել

 Դիոնիս - Հունական Աստված (մթա 500թ. )

• Ծնվել է դեկտեմբերի 25 - ին
• Աշակերտների հետ ճամփորդել է, հրաշքներ գործել
• Մահվանից հետո հարություն է առել

Միտրա - Պերսիդյան Աստված (մթա 1200թ. )

• Ծնվել է դեկտեմբերի 25 - ին
• Մայրը` Կույս Իզիդի Մարիի
• Ունեցել է 12 աշակերտներ, որոնց հետ ճամփորդել է և հրաշքներ գործել
• Սպանվել է
• Երեք օրից հարություն է առել:

Հիսուս Քրիստոս

• Ծնվել է դեկտեմբերի 25 - ին
• Մայրը` Կույս Մարյամ
• Ծնվելու օրը աստղ է վառվել Հեռավոր Արևելքում, որի միջոցով երեք թագավորներ գտել են նրան
• 30 տարեկանում սկսել է իր ծառայությունը
• Ունեցել է 12 աշակերտներ, որոնց հետ ճամփորդել է, հրաշքներ գործել, բուժել մարդկանց, ջրի վրայով քայլել և այլն
• Դավաճանվել է աշակերտ Հուդայի կողմից
• Խաչվել է
• Երեք օրից հարություն է առել

GOR- Egyptian God of Sun (3000 B.C.)

Was born on December 25th
His mother was The Virgin Ezedy Mary
On his birthday a star sparkled in the Far East, by which three kings found him
He was christened at the age of 30 by a man named Anub
With his 12 disciples, he travelled, worked miracles, cured people, and walked on water.
He was betrayed by his disciple Tephon
He was crucified
After three days he resuscitated.
 
Attis- Frigian God (1200 B.C.)

Was born on December 25th
His mother was The Virgin Nano
He was crucified
After three days he resuscitated.
 
Krishna –Indian God (900 B.C.)

His mother was The Virgin Devaki
The sparkling star in the Far East was a sign of his birth
He travelled and worked wonders with his disciples
He was killed
He resuscitated.

Dionis- Greek God (500 B.C.)

Was born on December 25th
He travelled and worked wonders with his disciples
After his death he resuscitated.

Mitra- Persidian God (1200 B.C.)

Was born on December 25th
His mother was The Virgin Ezedy Mary
With his 12 disciples, he travelled and worked miracles
He was killed
After three days he resuscitated.

Jesus Christ

Was born on December 25th
His mother was the Virgin Mariam
On his birthday a star sparkled in the Far East, by which three kings found him
He began his destination at the age of 30
With his 12 disciples, he travelled, worked miracles, cured people, and walked on water.
He was betrayed by his disciple Huda
He was crucified.
· After three days he resuscitated.

Քիչ

Լռության ուխտ:

...

Հասկանամ բառերիս արժեքը:

Բոլոր բառերիս:

Յուրաքանչյուր բառի:

ՀԱՐՑԱԿԱՆ ՆՇԱՆԻ:

Ստորակետի:

Վերջակետի:

Բազմակետերի:

Դասավորեմ ուղեղս: Նկարներս: Պատկերներս:

Դեն նետեմ աղբը:

ԼՍԵՄ: ԼՍԵՄ: ԼՍԵ~Մ...

ԽՈՍԵՄ:

An Oath of Silence...

To understand the worth of my words,
Of all my words,
Of every word,
OF A QUESTION MARK,
Of a comma and
Of a full stop,
Of dots...
To arrange my thoughts, visions, images and
Throw them away.
TO LISTEN, LISTEN, LISTEN
AND SPEAK!

Անկեղծ՝ Պարույր Սևակ

Մեր քվեարկությամբ ամենաանկեղծ արևելահայ բանաստեղծ է ճանաչվել Պարույր Սևակը:
Ցուցակում էին նաև Թումանյանը, Չարենցը, Սահյանը...

Հիմա թողնենք անկապ տըտըխկոցը և խոսենք:
Խնդրում եմ մասնագետներին՝ միանալ:

Փետրվարի տասնհինգ՝ момент истины

Լուսահոգի հորեղբորս կինը ազգությամբ ռուս է:
Միասին ապրել են ավելի քան հիսուն տարի:
Теть Լյուսիան՝ այսպես է հորեղբորս կնոջ անունը, հորեղբորս դագաղի մոտ նստած գովերգում էր հայ ժողովրդին....

ճիշտ նույն բառերով, որոնցով քիչ առաջ Շանթի եթերում հայ ժողովրդի մասին խոսում էր Եվա Ռիվասը:
Գեղեցիկ, զրնգուն... դատարկ:

Նկարը դնում եմ: Ձեզ զուսպ կպահեք:

A moment of Sincerity

The wife of my gracious uncle was a Russian.
More than 50 years they had lived together.
Теть Lusian, so was her name, sitting at my uncle’s coffin praised the Armenian people...
With the same words that just now spoke Eva Rivas on “Shant” TV about the Armenian people.
Beautiful, clear...and mere.


Here is her photo, please be patient.

Երբ ծառերը աստված են...

Ամբողջ աշխարհը խոսում է այս ֆիլմի մասին:
Մտածում էի՝ մի՞թե այդքան վատն է:
Շահութաբերությամբ գերազանցել է բոլոր ռեկորդները:
Ուրեմն՝ հաստատ վատն է:

Այսպես էի մտածում մինչև դիտելս:


Այս երեկո չզլացա: Աղջիկս տպավորվեց: Չորս տարեկան է:
Նման ձևով տպավորվել էի, երբ չորրորդ դասարանում կարդացի "Երբ արևը աստված էր" գիրքը:
Կարճ կապեմ:
ԱՎԱՏԱՐԸ վերջին շրջանում իմ հանդիպած ամենամեծ, ամենահանճարեղ, ամենածախսատար, ամենաշահութաբեր...
ՀԱԿԱՔՐԻՍՏՈՆԵԱԿԱՆ գործն է:

Նման հեքիաթները վնասակար են:

When the Trees are God...


The whole world speaks about this film.
Whether it’s so bad?
It has exceeded all the records in its profitability.
Well, then it’s surely bad.
I thought so before watching it.
I did it this evening. My daughter was impressed. She’s four.
The same way I had been impressed in my fourth grade when I’d read the book “When the sun was God”.
In a word, its end was the greatest, most brilliant, most consuming and most profitable writing AGAINST CHRISTIANITY, that I’ve ever seen before.
Such tales are harmful.

Քո կտավները հայաստանոտ են...

Մեկ անգամ եմ հանդիպել: Գյուղում:
ԻՆչ- որ բան կիսատ մնաց: Հայերեն չէր խոսում:
Հիմա, երբ թերթում եմ նկարների ալբոմը, զգում եմ,
որ Հայրավանքը միայն իմը չէ:
Անգամ իմ գյուղի հանդը՝ իմը չէ միայն:

Հիշում եմ Սահյանին՝
"Քո շրթունքները հայաստանոտ են..."

http://www.philiphagopianart.com/

p.s. Գորիսի առավոտը քոնն է:

Աղջի թաղված տապչկեքդ հագի . . . .

Անբարև, անզրույց առավոտ: Մեղմ բարև, զուսպ բարև,
բարև - պարտականություն:


- Մատիտ, մատիտ հենվիր մատիս . . . . .


- Աղջի, տապչկա հագի: Էլի ուզում ես գիշերը հետ տաս՞:


- Մատիտ, մատիտ, մատիտ, մատիտ . . . . . . . . .


- Աղջի մի վազի, մեռնեմ ջանիդ: Տապչկեքդ ուր մնաց, հագի, մերդ հեսա կգա:


Բարևած, սատկացրած առավոտ: Անթիթեղ ու անփայլ ձեղնահրարկ: Կրակվող, ձուլածո հանդուրժում:


- Տոնածառ էնք դնում, խաղալիք եմ ուզում, լույսերի յաշիկը կորել ա՞:


- Գլուխդ մեռնի, ամառվա կեսին ի՞նչ տոնածառ:


- Մատիտ, մատիտ հենվիր մատիս . . . .
- Կգաս չէ՞ տոնածառ դնենք:
- . . . . . . . . . . . . :
-Մի գոռա: Տենում ես լսում ա:


Հարդարված, կառուցիկ կացարան, դռներից չմտնող մեծ արկղեր, պատնեշներ ավերող արևներ:


- Մի վազի, կամաց: Քեզ վնաս կտաս:


- Խիղճդ մեռնի: Ռետուզով պոլերին մի քայլի: Առավոտը հագար, մատերս քրքրվում ա . . .


- Մատիտ, մատիտ, մատիտ, մատիտ . . . .


- Սումկեդ ու՞ր ա, այ դեբիլ:


- Սումկա չունեմ, սումկա չունեմ, պայուակս մահացավ . . .


Անկրակ, անհոգի առավոտ: Անհոգի ու աննյարդ հայացքներ: Կռիվներ ծնելու հաշտություն:


- Էս դուռը փակ պահեք, ճանճերը լցվում են ներս:


- Աղջի, թաղված, խի ես յաշիկները բերիր թափիր ստե:


- Հոլիվուդում մենք խոսում ենք հայերեն . . . . . .


- Վրեն մի մետր փոշի կա, ի՞նչ ես ուզում անես: Տար գյոռի իրանց տեղը:


- Որովհետեվ Լոսի կեսը հա յե րեն . . . . . . .


Քարացում: Կարկամում: Զրնգոց: Կործանում:


- Երեսուն հազար դրամանոց վազը ջարդեց: Արևդ թաղեմ ասեցի չէ, ախր առավորից էս ձախ աչքս խաղում ա . . . . .

- . . . . . . . . . . . . . . . . . . :

- Որ տենց ծեծում, ինվալիդ էս սարքում վազը կպնելու ա՞ իրար:


- Զ Զ Զ Զ Վ ՈՒ Մ Եմ:


Հեծկլտոց, արտասուք, ամոթանք: Տապչկեք, տնային աշխատանք:


Մատիտ մատիտ, հենվիր մատիս: Նկարում եմ ես ՄԱՅՐԻԿԻՍ:

Բերանն արնոտ մարդակերը էս գազան...

Եվրոնյուսով Ալիևի հետ հարցազրույց է:
Պատկերացնու՞մ եք, նա անգլերեն է խոսում:

Չէէէէէ, մարդակեր էլ մնացել է:

հասկանալ- զգալ- հավատալ

Առավելագույնը, ինչին կարող է հասնել խելքը, հոգևորի գիտակցումն է:

Հոգևորի գիտակցման հիմնական նպատակը հոգևոր զգացողություններն են:

Հոգևորի զգացողությունը բերում է ՀԱՎԱՏԻ:


The best thing that the mind can reach is the sense of spiritual.

The sense of spiritual’s main aim is the spiritual feelings.
The spiritual feeling brings to the BELIEF.

"Ամեն ոք իր համար, և Աստված ընդդեմ ամենքի"

ՄԻԱՅՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄՏՔԵՐԻ ՕՐՐԱՆՆ Է:

ԴՈՒ ԿԱՐԻՔ ՉՈՒՆԵՍ, ՈՐ ՔԵԶ ՍԻՐԵՆ:

ԱՆԿԻՐՔ ԼԻՆԵԼԸ ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ՊԱՐԳԵՎ Է:



“Every one for himself, and God against everyone”


BEING ALONE LEADS TO THOUGHTS.
YOU NEEDN’T BEING LOVED.
BEING PASSIONLESS IS A DIVINE ENDOWMENT.

ԱՄԵՆ ԱՆԳԱՄ ԳԵՐԵԶՄԱՆՈՑՈՒՄ . . . . . . .

Ամեն անգամ, երբ հողը հերթական ձյունց հետո ուռչում ու սկսում ա գարուն բուրել, ես հիշում եմ . . . .

- Այ տա: Շան որդի կուռումսաղ, Էտուլի մգրատը բեր էս վարդը էտենք, մեղք ա, մեռնե'մ ջանիդ: Բիջ ճուղքը ծիլ ա տալիս . . . . . .

Ամեն անգամ, երբ հերթական խորովածի համար կրակ եմ վառում, դարձյալ հիշում եմ . . .
- Այ տա: Էտա կրակը թող, պաժառ կտաս քեզի: Մեռնե'մ ջանիդ, կրակի հետ մի' խաղա, գիշերը կշռես տակդ:

Ամեն անգամ, երբ Երևանի հերթական անիմաստ քաղաքապետը էկրանից վրաս ա փսխում` Էրեբունի-Երևան, անհուսության աստիճան ճմլվծ թաթս եմ հիշում . . . .

- Չկորե'ս, շան որդի լամուկ: Ձեռքդ տուր, մեռնեմ ջանիդ, տուր բռնեմ, որ հիրար խեդ քելանք:

Ամեն անգամ, երբ ամառային մայթին դիմացս հայտնված անհամար ձմերուկները . . . . Չէ', ոչ թե առնելու, տշելու ցանկություն եմ ունենում . . . . . .

- Շան որդին ծուռ ա: Հում ինք մե կտոր հաց տվե վրից չի հերեվում . . . . .

Ամեն անգամ, երբ հասկանում եմ, որ հերթական մանրախնդիր մեկը տամուկ սողունի վարվեցողությամբ ներսս ա նայել ու հիմա սկսում ա ամրապնդվել . . . . . .

- Բը դոոոո՞ր իր, չկիր: Դու եթտա ջոջ իսան իր, չի՞ր գիդում, որ չարը բարուն հակառակ ա:

Ամեն անգամ, կարոտում եմ, զղջում եմ, ափսոսում եմ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ԼԱՑ ԵՄ ԼԻՆՈՒՄ:

Մինչև լույսը բացվի...

Առավոտյան: 07:30 , 08:00, 08:30 մինչև իննը: Փողոցում միայն դու ես ու էլի ինչ որ անծանոթ մեկը: Հաստատ անծանոթ է: Մի անլուր դաշնությամբ ջերմ բարևում ես: Նույն ջերմությամբ ինքն է բարևում զուգընթաց: Պայմանավորվածների պես բարևում ես հաջորդ անծանոթին, հաջորդին . . . .


Ուղղակի .

- ԲԱՐԻ ԼՈՒՅՍ:

09:00 - ից հետո անծանոթները շատանում են: Բարև արդեն չկա: Բարևում ես միայն ծանոթներին:

Մեկ մեկ էլ.

- Դեմս կայնի էսի ընձի չտենա: Ըտուց իմալ եմ պադռում:

Ամեն առավոտ տերը նորոգում է ներսիդ տաճարը, իր ձեռքով մաքրում ավերածդ, կեղտոտածդ, պղծածդ. . .

Ամեն օր ավելի շատ ես ցանկանում անեղծ պահել տաճարդ, ամեն օր ավելի քիչ է հաջողվում: ԻՄԱՍՏՆԱՆՈՒՄ ԵՍ:
------------------------------------------------------------
Հեղինակ՝ "Սոկրատես"

Զինվեք քարերով՝ քննում եմ անքննելին

Աղոթում եմ գրաբարով.
- Հա'յր մեր, որ յերկինս ես ...
Դպրոցում հիմա սովորեցնում են..
- Հայր մեր, որ երկնքում ես ...
Բեյրութահայ ընկերս՝
- Հայր մեր, որ երկինքն ես ...


Եթե Հայրը երկնքում է, ուրեմն երկինքը կար մինչև Հայրը:

Չեղա'վ:

Կամ՝ Հայրը ինքը՝ Երկինքն է:

Չեմ կարող քնել: 

Այս դեպքում Հորը շատ փնտրել պետք չէ: Մենք նրա մեջ ենք ապրում, չենք կարող տեսնել:

ԻՆչպես, օրինակ, չի կարող տեսնել ստամոքսիս ներսում ապրող որդուկը իմ չաղ մարմինը:

Մենք Հոր մեջ ենք, Սուրբ Հոգին մեր մեջ է:

Քրիստոսը այն կապն է՝ Ճանապարհը, որով Սուրբ Հոգին կապվում է Հոր հետ և Աստված ամբողջանում է:

Եվ հասկանում եմ՝ որպեսզի Աստված ամբողջանա, իմ կամքը պետք է:

Իմ Կամքը դեր ունի:
Հիշեցի, որ չեմ կարողանում ուղեղս կապել սրտիս հետ:

Դատարկվել են փողոցները հարազատ ձեր դեմքերից . . .

Մեկ-մեկ, երբեմն, երբ հասկանում եմ, որ էստեղ ոչ ոք չկա, կարկամում եմ:
Էստեղ ոչ ոք չկա:
Իսկ արձագանքները, քմծիծաղները, հույզերը, հոգին, ԿԱՐՈՏՆԵՐԸ, մտախոհությունները . . .
Էստեղ էն, դեռ զրնգում են:
Էստեղ ոչ ոք չկա:
Կարծես ամռանը իմ առաջին դպրոցի կաթսայատանը լինեմ: Էդտեղ թաքնվում էի, երբ չափից դուրս վիրավորված էի լինում: Ամեն անգամ ես էդ ածխաբույր սրահը դարտարկ էի գտնում անցյալ անգամվա ինձանից:
Մի անգամ, երբ դպրոցը վաղուց ավարտել էի, էլի հայտնվեցի էդտեղ, երևի վիրավորված էի. չեմ ուզում հիշել: Նույն սրահն էր: Ածխաբույր չկար, բայց ես շնչում էի այն: Կաթսայատունը գիտեք??? ....


Ափեափ լիքն էր ինձանով:


Բոլորը կային:


Բոլոր ժամանակներում էդտեղ թեկուզ մի րոպեով թաքնված եսերը:


Թեկուզ մի արտասուք, թեկուզ մի հեկեկոց, բոլորը .....

- Արա էդ ուռում ես, թուլա':
- Չէ', ինչ ուռել, ուղակի մտա, տեսնեմ` ինչ կա:
- Խի էսի քո համար բուլվար ա, արա':
- Ես էս դպրոցում սովորել եմ, անցնում էի, ասացի ...
- Արա', կառոչի գլոխ մի հառթուկի, կամ հեսա թաղային եմ կանչըմ, տանեն թաղմաս էնքան տփեն, սատկցնեն, մի 1000-3000 դոլլար էլ կառնեն, կտանեն կկորցնեն, արա', դու բաայց ջոգում էս, որ եթե ես հմի ուզեմ ...
- Կամ ինչ?
- Ինչ?ը կամ ինչ: Կտանեն, բերանդ կջարդեն...
- Չէ, ասեցիր կամ թաղային, բան: Էն երկրորդ կամը չասացիր:
- Հա, ըըըը դե եսիմ, մոտդ էլի ուռելիք կա:
- Չէ, իսկապես չէի ուռում:
- Արա էլի կույսվատ էս ըլնում: Բա աչքերդ խի ա կարմրած, արա, քու բռնած մկների չափ կատու էնք . . .
- Ուղղակի լաց եղա մի պահ:
- Ախպեր դու գիժ էս??? Դավայ ռադ ըլի ստից:
- Ինչ???
- Արա, վրա մի տվեք: - Վարսիկ զանգի թաղմաս, արա էս ուր???
- Գնամ տուն, եթե դեմ չես:
- Ախպեեեր: Էս մաշնեն քոնն ա ???
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

P.S. Դատարկ մի թողեք էս տարածքը: Հաջորդ անգամ հնարավոր է չգտնեք ինքներդ ձեզ: