Ես Սևակի դեմ ոչինչ չունեմ, ընդհակառակը: Պարզապես կգնամ ատոմի ճեղքման հայտնի մեթոդով, առանց մեթոդի աբողջ ցիկլը նկարագրելու ասեմ, որ հանգուցալուծումը ծննդաբերում է մի հարց, որն էլ հենց քվեարկության արդյունքի պատասխանն է:
Դիտարկել է պետք, թե ինչու Նունե Եսայանն ավելի հայտնի է, քան Լիլիթ Պիպոյանը:
Սևակի գործերից քիչ եմ կարդացել, խորն է, բայց... անկեղծ?` չէի ասի, Թումանյանին գրականության բնագավառում անվիճելի հեղինակություն եմ համարում, բայց չեմ սիրում կարդալ, հետո ծանր տպավորություններ են մնում, տխրություն...Տերյանի թախիծը լուսավոր է` ինքն իրեն հիանալի է բնութագրել, բայց Թումանյանը շատ ավելի ավելի անկեղծ է...Սահյան? Նա ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՈՈՈՈՏ է... Չարենցին չեմ սիրում- հիմա ինձ կքարկոծեեեեեեն, բայց ես ինքս էլ չեմ կարող ասել, թե ինչու նա ինձ դուր չի գալիս, պարզապես չեմ սիրում...Իսահակյան... Նա հզոր գրող է, բայց անկեղծ չէ, ինչ-որ դիմակի ներքո է թաքնված, որ այդպես էլ վեր չի բարձրացնում... Բայց իր ,,Համբերանքի չիբուխում,, նա գտել է կյանքի իմասը: Ի դեպ, այս վերջինն իմ դիտարկումը չի... այն, որ բոլորս անցողիկ ենք ու կարող ենք միայն կյանքն ավելի վատը դարձնելու փոխարեն ավելի քաղցրացնել/հանճարեղ ու պարզ/, ինձ ավելի շուտ են ասել, դպրոցական առաջին տարիներին ու խորհուրդ տվել կարդալ Իսահակյանի նշված գործը... Վերոհիշյալը խիստ սուբյեկտիվ կարծիք է և կարող է չհամընկնել պաշտոնական դիրքորոշման հետ(:
Գիտեի, որ Չարենցին ,,կպա,,- կքարկոծեն, Չարենց ավելի շատ եմ կարդացել, քան մյուսներին, մի ժամանակ ամենասիրածս գրողներից մեկն էր, բայց մի օր պարզապես դադարեց դուր գալ... Դե իր գրածները հազիվ թե փոխվեին, ուրեմն ինքս եմ փոխվել... Բարդ է բացատրելը, չէ որ գրել էի, ինքս էլ չգիտեմ ինչու... վաղուց ոչ մի գործ չեմ կարդացե, ,,Դանթեական առասպելն,, ու ,,Ամբոխները խելագարված,,-ը մի ժամանակ անգիր գիտեի, փորձեցի վերհիշել, միայն հատվածներ եմ հիշում ու <> մեջբերման ավարտը/Ե. Չարենց/...
Լաաաաավ եմ Վարազդատ, ֆիլմերով հիացած եմ, թերևս,հասկանում ես իր հետ կարող էինք անգամ կոլեգաներ լինել, եթե... Պարզապես չհասկացա թե իր հարցով Զինվորն ինչ էր ուզում ասել...
Սիրելիս, Ալփա, միշտ այն համոզմունքին եմ եղել, որ մեր գրողները... հենց նույն թմրամոլները, իրենց գրվածքներով ու ստեղծագործություններով մի օր կթմրեցնեն իրենց պաշտող կարդացողղներին: Ի դեպ, ես համոզված եմ, որ դու որևէ գրողի չես պաշտում, ասենք ոնց որ Վարազդատը` Սահյանին, ինքը իրականում Սևակ չի սիրում, միայն մեկ ստեղծագործություն կա, որ համարում է գլուխգործոց` "շեդեվռ" ու գիտես դա որն է......
Գեղեցիկ չէր , ես էլ գերված – տարված չէի: Կար պաղ գինի միայն ու նույնքան պաղ զրույց: Ո՛չ ես, ո՛չ էլ ինքը սիրահարված չէինք, Ո՛չ էլ խոսում էինք հիմար սիորւց: Հետո ... ինչպես եղավ ... ու տաքացա՛վ գինին, Ու տաքացավ խո՛սքը , ու ... տաքացա~վ : Ինչքան խմեցի ես ` ասաց «անու~շ լինի», Ինչքա՛ն խմեցի ես ` այնքան գեղեցկացա՛վ, Այնքա~ն գեղեցկացավ ,որ չեմ հիշում հիմա, Թե մինչև այդ ինքը իր ինչի՞ն էր նման...
Հետո ,երբ դուրս ելանք ,թվաց ,թե նա Շրջազգե՛ստ չի հագել,այլ ` փոթորի~կ: Հետո ... փոթորիկն այդ տեղափոխվեց իմ մեջ , Հետո ... թոփորին այն փոխանցեցի նրան` Իմ մատների միջով – միջոցով իր թևի : Հետո... փոթորիկն այդ մեզ երկուսիս քշեց, Թավագլոր տարավ չգիտեմ ուր, Բանալիով ջարդեց ինչ – որ մի դուռ , Եվ քանի որ արդեն հոգնած էր շատ ` Փոթորիկը պառկեց մահճակալին, Հսկա~ փոթորիկը նեղլի՛կ մահճակալին, Որպեսզի մի փոքր հանգստանա ...
Հանգստացավ ,երբ որ ... առավոտն էր բացվում ...
Հիմա , կանգնած այդ նույն մահճակալի դիմաց, Փոթորկի հետքերն եմ զննում ու տնտղում ` Ո՛չ անկողնու վրա , այլ իմ ներսո~ւմ :Հիմա Մինչև ծունկս խրված ինքս իմ մեջ ` Ինչպես ծառը ` հողում, Ես ճոճվում եմ տեղում : Մեջս սկսում են արմատ ձգել եվ ծառայի՛ն մտքեր ,ծառի՛ մտքեր: Ու ես ծառի նման չեմ կարենում լքել Այն տեղը ,ուր տնկված եմ: Հիմա ինչպե՞ս պոկեմ , Ինչպե՞ս ինքս պոկեմ ինձ ինձանից Ու վեր կենամ գնամ . Քայլող ծառի՞ նման ...
Ես Սևակի դեմ ոչինչ չունեմ, ընդհակառակը:
ReplyDeleteՊարզապես կգնամ ատոմի ճեղքման հայտնի մեթոդով, առանց մեթոդի աբողջ ցիկլը նկարագրելու ասեմ, որ հանգուցալուծումը ծննդաբերում է մի հարց, որն էլ հենց քվեարկության արդյունքի պատասխանն է:
Դիտարկել է պետք, թե ինչու Նունե Եսայանն ավելի հայտնի է, քան Լիլիթ Պիպոյանը:
Հ.Գ. Կստատի. ախպեր, տելեներից ի՞նչ կա:
Սևակի գործերից քիչ եմ կարդացել, խորն է, բայց... անկեղծ?` չէի ասի, Թումանյանին գրականության բնագավառում անվիճելի հեղինակություն եմ համարում, բայց չեմ սիրում կարդալ, հետո ծանր տպավորություններ են մնում, տխրություն...Տերյանի թախիծը լուսավոր է` ինքն իրեն հիանալի է բնութագրել, բայց Թումանյանը շատ ավելի ավելի անկեղծ է...Սահյան? Նա ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՈՈՈՈՏ է... Չարենցին չեմ սիրում- հիմա ինձ կքարկոծեեեեեեն, բայց ես ինքս էլ չեմ կարող ասել, թե ինչու նա ինձ դուր չի գալիս, պարզապես չեմ սիրում...Իսահակյան... Նա հզոր գրող է, բայց անկեղծ չէ, ինչ-որ դիմակի ներքո է թաքնված, որ այդպես էլ վեր չի բարձրացնում... Բայց իր ,,Համբերանքի չիբուխում,, նա գտել է կյանքի իմասը: Ի դեպ, այս վերջինն իմ դիտարկումը չի... այն, որ բոլորս անցողիկ ենք ու կարող ենք միայն կյանքն ավելի վատը դարձնելու փոխարեն ավելի քաղցրացնել/հանճարեղ ու պարզ/, ինձ ավելի շուտ են ասել, դպրոցական առաջին տարիներին ու խորհուրդ տվել կարդալ Իսահակյանի նշված գործը...
ReplyDeleteՎերոհիշյալը խիստ սուբյեկտիվ կարծիք է և կարող է չհամընկնել պաշտոնական դիրքորոշման հետ(:
Տեսնես Չարենցից ի՞նչ չես կարդացել, որ չես սիրում:
ReplyDeleteԳիտեի, որ Չարենցին ,,կպա,,- կքարկոծեն, Չարենց ավելի շատ եմ կարդացել, քան մյուսներին, մի ժամանակ ամենասիրածս գրողներից մեկն էր, բայց մի օր պարզապես դադարեց դուր գալ... Դե իր գրածները հազիվ թե փոխվեին, ուրեմն ինքս եմ փոխվել... Բարդ է բացատրելը, չէ որ գրել էի, ինքս էլ չգիտեմ ինչու... վաղուց ոչ մի գործ չեմ կարդացե, ,,Դանթեական առասպելն,, ու ,,Ամբոխները խելագարված,,-ը մի ժամանակ անգիր գիտեի, փորձեցի վերհիշել, միայն հատվածներ եմ հիշում ու <> մեջբերման ավարտը/Ե. Չարենց/...
ReplyDeleteԲայց Նունե Եսայանի հետ համամիտ չեմ:
ReplyDeleteԵթե հայ երգարվեստի մեջ Թումանյանը Կոմիտասն է, ապա Սևակը Ռ. Ամիրխանյանը կլինի:
Մեջբերումը չավելացրեց(:- ,,Որպես լքված թավջութակի ձգված մի լար դողում է սիրտս կարոտով մի ահարկու,,
ReplyDeleteՉարենցն ու Փարաջանովը նույն խազի մարդիկ են՝ տարօրինակ ու հանճարեղ:
ReplyDeleteՈՒ սիրելի:
Հետաքրքիր ա Ալֆան ՓԱՐԱՋԱՆՈՎԻ հետ ո՞նց ա:
ReplyDeleteԼԱՎ...
ReplyDeleteՆռան գույնո՞վ, Աշուղ ղարիբո՞վ, բանո՞վ ...
ReplyDeleteԱյսինքն???
ReplyDeleteփաստորեն վատ ա
ReplyDeleteԼաաաաավ եմ Վարազդատ, ֆիլմերով հիացած եմ, թերևս,հասկանում ես իր հետ կարող էինք անգամ կոլեգաներ լինել, եթե...
ReplyDeleteՊարզապես չհասկացա թե իր հարցով Զինվորն ինչ էր ուզում ասել...
Սիրելիս, Ալփա, միշտ այն համոզմունքին եմ եղել, որ մեր գրողները... հենց նույն թմրամոլները, իրենց գրվածքներով ու ստեղծագործություններով մի օր կթմրեցնեն իրենց պաշտող կարդացողղներին: Ի դեպ, ես համոզված եմ, որ դու որևէ գրողի չես պաշտում, ասենք ոնց որ Վարազդատը` Սահյանին, ինքը իրականում Սևակ չի սիրում, միայն մեկ ստեղծագործություն կա, որ համարում է գլուխգործոց` "շեդեվռ" ու գիտես դա որն է......
ReplyDeleteԵվ, որ՞ն է դա:
ReplyDeleteաղջկա վերջին օրը.......
ReplyDeleteHaaa
ReplyDeletePotoriky?
ayyyyyyyyyoooo
ReplyDeleteԳեղեցիկ չէր , ես էլ գերված – տարված չէի:
ReplyDeleteԿար պաղ գինի միայն ու նույնքան պաղ զրույց:
Ո՛չ ես, ո՛չ էլ ինքը սիրահարված չէինք,
Ո՛չ էլ խոսում էինք հիմար սիորւց:
Հետո ... ինչպես եղավ ... ու տաքացա՛վ գինին,
Ու տաքացավ խո՛սքը , ու ... տաքացա~վ :
Ինչքան խմեցի ես ` ասաց «անու~շ լինի»,
Ինչքա՛ն խմեցի ես ` այնքան գեղեցկացա՛վ,
Այնքա~ն գեղեցկացավ ,որ չեմ հիշում հիմա,
Թե մինչև այդ ինքը իր ինչի՞ն էր նման...
Հետո ,երբ դուրս ելանք ,թվաց ,թե նա
Շրջազգե՛ստ չի հագել,այլ ` փոթորի~կ:
Հետո ... փոթորիկն այդ տեղափոխվեց իմ մեջ ,
Հետո ... թոփորին այն փոխանցեցի նրան`
Իմ մատների միջով – միջոցով իր թևի :
Հետո... փոթորիկն այդ մեզ երկուսիս քշեց,
Թավագլոր տարավ չգիտեմ ուր,
Բանալիով ջարդեց ինչ – որ մի դուռ ,
Եվ քանի որ արդեն հոգնած էր շատ `
Փոթորիկը պառկեց մահճակալին,
Հսկա~ փոթորիկը նեղլի՛կ մահճակալին,
Որպեսզի մի փոքր հանգստանա ...
Հանգստացավ ,երբ որ ... առավոտն էր բացվում ...
Հիմա , կանգնած այդ նույն մահճակալի դիմաց,
Փոթորկի հետքերն եմ զննում ու տնտղում `
Ո՛չ անկողնու վրա , այլ իմ ներսո~ւմ :Հիմա
Մինչև ծունկս խրված ինքս իմ մեջ `
Ինչպես ծառը ` հողում,
Ես ճոճվում եմ տեղում :
Մեջս սկսում են արմատ ձգել
եվ ծառայի՛ն մտքեր ,ծառի՛ մտքեր:
Ու ես ծառի նման չեմ կարենում լքել
Այն տեղը ,ուր տնկված եմ:
Հիմա ինչպե՞ս պոկեմ ,
Ինչպե՞ս ինքս պոկեմ ինձ ինձանից
Ու վեր կենամ գնամ .
Քայլող ծառի՞ նման ...