ՎԱԽՆ առաջնորդում է:

Հաճախ հարցնում եմ ինձ. "Ինչից սկսվեց այս ճանապարհը":
Որն է Աստվածային մոդելի առաջին քայլը, ինչպես է այն սկսում գործել մարդու մեջ:
Չեմ կարող ընդհանրական եզրահանգումներ անել:
Իմ Ճանապարհը սկսվեց Վախով:
Վախ գոյությունից, "չգոյությունից", "անգոյությունից", ոչնչից ու ամեն ինչից:
Վախենում էի պատժվել: Վախենում էի ո'չ ինձ համար:
Գիտեի, որ ինձ պատժելու ամենադաժան ձևը կապերս կտրելն է: Կապեր, որոնք ինձ կապում էին իմ սիրո հետ: Մարդկանց հետ, ում ես սիրում էի:
Ու կտրվեցին:
Իրար հետև:
Անողոք:
Կտրվեցին:
Կորցրեցի:
Եվ ծնվեց ամենազոր ՎԱԽԸ:
Ունեցածդ կորցնելու Վախը:
Մեծագույն և անուրանալի ուսուցիչ` ՎԱԽ:
Դու' և միայն դու' սովորեցրիր, որ ունենալը սխալ է, չունենալը` ճիշտ:
Չունենալ ոչինչ:
Եվ երկար ժամանակ Չունենալը դարձավ իմ հիմնական սկզբունքը...