Վահե ջան, "Աստված իմ" արտահայտությունը ի սկզբանե սխալ է: Մի սրբի հարցնում են, թե ինչն Աստծուն հավատում է, թե` ոչ: Ասում է. - Որ Աստծուն, ով մեզ է ստեղծել, թե որին մենք ենք ստեղծել: Իմ Աստվածը իմ ստեղծածն է: Միայն պատահաբար այն կարող է համընկնել Մեր Աստծո հետ:
Ժողովուրդ ջան ինձ թվում է` "Հայր մեր..."-ը միանշանակ է: "Մեր" ասելով էստեղ նկատի ունենք մարդկությանը, որպես Արարչագործության արդյունք: "Իմ" բառը օգտագործելը ճիշտ չի լինի, նամանավանդ որ հիմա շատերին երբ հարցնում ես, թե Աստծուն հավատում են, թե ոչ, ասում են "Ես իմ Աստծուն եմ հավատում", "իմ խղճին եմ հավատում" և այլն...
Վայ, ինչ լա'վ ասիր: Էդ "իմ Աստծուն" արտահայտությունը մեր բաժանման, ցփռելու, հեթանոսացման վկայությունն է: Դա հետևանքն է դեռ Բաբելոնյան աշտարակաշինության: Մերը քանդվեց, մնաց "ես"- ը:
ԻՆչ- որ կոնկրետ բան չի եղել, դա ավելի շուտ կուտակված բաների արդյունք է: Ուղղակի աղոթում էի, հանկարծ զգացի, որ դա այդպես եմ զգում, որ իմ համար չէ, որ պետք է աղոթեմ:
Ասենք,ոնց ես պատկերացնում, "Աստված Իմ"-ը լինի "Աստված Մեր"
ReplyDeleteՎահե ջան,
ReplyDelete"Աստված իմ" արտահայտությունը ի սկզբանե սխալ է:
Մի սրբի հարցնում են, թե ինչն Աստծուն հավատում է, թե` ոչ: Ասում է.
- Որ Աստծուն, ով մեզ է ստեղծել, թե որին մենք ենք ստեղծել:
Իմ Աստվածը իմ ստեղծածն է: Միայն պատահաբար այն կարող է համընկնել Մեր Աստծո հետ:
Կիսում եմ սրբի տեսակետը...իսկ ինչ ազգի էր անցորդ սուրբը, և ովքեր են հարցրել?
ReplyDeleteԴե դա ինչ կարևոր է:
ReplyDeleteՀովհաննես Ոսկեբերանն էր:
Իսկ հարցնում էին իմ ու քո նման մահկանացուներ:
Ինձ հետաքրքրող հարցի պատասխանը ես ստացա քո գրած վերջին նախադասության մեջ:
ReplyDeleteԺողովուրդ ջան ինձ թվում է` "Հայր մեր..."-ը միանշանակ է: "Մեր" ասելով էստեղ նկատի ունենք մարդկությանը, որպես Արարչագործության արդյունք:
ReplyDelete"Իմ" բառը օգտագործելը ճիշտ չի լինի, նամանավանդ որ հիմա շատերին երբ հարցնում ես, թե Աստծուն հավատում են, թե ոչ, ասում են "Ես իմ Աստծուն եմ հավատում", "իմ խղճին եմ հավատում" և այլն...
Ճիշտ է..դե հենց դրա մասին ենք խոսում...ցավալի է, որ մարդիկ չգիտեն դրա մասին կամ չգիտեն ճիշտ արտահայտվելու ձևը...շատ ցավալի է...
ReplyDeleteՎայ, ինչ լա'վ ասիր:
ReplyDeleteԷդ "իմ Աստծուն" արտահայտությունը մեր բաժանման, ցփռելու, հեթանոսացման վկայությունն է:
Դա հետևանքն է դեռ Բաբելոնյան աշտարակաշինության:
Մերը քանդվեց, մնաց "ես"- ը:
Վար ջան, բայց հետաքրքիր է. էդ 10 տասը տարի անց ի՞նչից հետո գլխի ընկար:))
ReplyDeleteԻՆչ- որ կոնկրետ բան չի եղել, դա ավելի շուտ կուտակված բաների արդյունք է:
ReplyDeleteՈւղղակի աղոթում էի, հանկարծ զգացի, որ դա այդպես եմ զգում, որ իմ համար չէ, որ պետք է աղոթեմ:
Ամեն դեպքում լավ ես նկատել, կեցցե´ս!!!
ReplyDeleteՀամել մոռացա ասեմ. բյուրոկրատիան վերացնելը շատ կարևոր քայլ էր, գնահատեցի:) ու դրա համար առաջին անգամ comment արեցի:
Շնորհակալ եմ:
ReplyDeleteՀուսով եմ, վերջինը չի լինի:
Ես եմ շնորհակալ, որ քո պես ՀԱՆՃԱՐԸ որոշեց, որ պետք է իր կյանքի փորձը հանրությանը դարձնի:
ReplyDeleteԻհարկե վերջինը չի լինի: