ՆԱԽԱՃԱՇ...

-Յիա, զարթնեցիր, գիդու՞մ ես ժամը քանիսնա,
-Ուֆ, էսա կնիկները, վայ Եվայի քոք,
-Հելի տեղերն հավքեմ, մկա բվոր մեկը դուռը բացի, ինչ կասա,
-Էլի սկսիր անխելք խելքիդ զո՞ռ տալ,
-Դը, խա, խելոք ջանիդ մեռնեմ,
-Ինչ ես տալում ուտեմ, անոթի եմ,
-Էդ դու երբ անոթի չես, հելի, շուտ արա,
-Կյառ ես, ասում եմ խաց դիր ուտեմ,
-Հենա, գնա կուխնի, կառտոլով ճաշ կա, տաքցրա կեր,
-Բը քե ինչի խմար եմ պախում,
-Մէ խարցնող հլնի ո՞վ վինա պախում, հեսա քանի տարիա մե կոպեկ տուն բերե՞ր ես, ինչ էլ հնգերա ձեռդ, էդ անտեր օարաղնին էս տվե, հըլը մէ բան էլ պարտքերիդ խմար ես եմ թուք ու մուր կերէ,
-Դը հետա տենում էս, դու անոթի չես մացե,
-Տան մեջ էդ հնչես թազա շլվարդ խաքնում,
-Քիչ խոսա, դու քո բանին հել,
-Էդ էթու՞մ ես, դո՞ր էս Էթում,
-Մինակ թե ձենդ հանգջիցս կտրի, հուր ասես կեթամ,
-Էլի պտի լկած տուն գաս:
Էնա ճժի մասին գոնե մի մոռցի, ախջիկ էրեխայա, հեքուց մեկելօր մէ շնորքին մարդ դուռը չի բացի, գիդու՞մ ես քանի մարդա հետաքրքրվե, համա գիդում են խերն ովա, ետ են քաշվում:

/դռան սովոր շրխկոց/

-Բը էսի կյանքա, էսի օրա, որ ես քաշում եմ, ամոթի խաթր դիմանում եմ, էդ Էրեխու խմար եմ անում, էսա 30 տարիա…

"Ուսանողուհու օրագիր" շարքից