Friday, June 4, 2010

Դու կանչեցիր, բայց ես չեկա...

Երկու օր է, զգում եմ, որ տեսել եմ քեզ, բայց ձեռք չեմ մեկնել:
Դու կանգնած էիր ճանապարհին. հաշմանդամ: Փորձում էիր փոխել քո մեքենայի անիվը:
Տեսա: Ճանաչեցի: Չկանգնեցի:

Էական չէ, թե ով էր իրականում այդ մարդը:
Հիմա հաստատ գիտեմ, դա ԴՈՒ էիր:

Էլ ինչ խղճով խնդրեմ քեզնից:

6 comments:

  1. Duq indz het eq, misht indz het.......
    Es zgum em, karevor che..........
    Vorn e mer kap@?
    Herun aveli zorex e.

    ReplyDelete
  2. Այո, հեռուն զորեղ է, հեռուն բաժանում է սրտեր, հեռուն բաժանում է հոգիներ, հեռուն մոլորեցնում է: Հեռվում հնարավոր է միայն զգալ, զգալ, զգալ... Ինչքան բան կարող է ոչնչացնել հեռուն!!!!!!!

    ReplyDelete
  3. Բայց և ինչքան բան կարող է ստեղծել այդ նույն հեռավորությունը`գրավող, ցնորող, հույսերի շտեմարան, երևակայության և երազանքների օրրան...

    ReplyDelete
  4. inchu cheq galis, der kanchum em, spasum

    ReplyDelete
  5. այստեղ ինչ- որ մեկը իրեն Աստծո տեղն է դրել:
    Չէ, քեզ չեմ սպասել: ՔԵԶ եմ սպասել:
    Եվ եթե չեմ գտել, ապա ոչ թե քեզ, այլ Քեզ:

    ReplyDelete
  6. Էս կյանքում շատերն են իրենք իրենց ու որ ավելի վատ` հենց սատանային Աստծո տեղ դնում... Աստծուն առանց ձեռք մեկնելու էլ կարող էս խնդրել ,, Անառակ որդու,, սկզբունքով, կարևորը` ժամանակին զղջաս...

    ReplyDelete