Sunday, October 10, 2010

տանն եմ

Մեր ժողովրդին որ հարց տվող լինի.
- Տա՞նն ես:
Ի՞նչ է պատասխանելու:
Մեկի տունը Վանում է, մյուսինը՝ Սալմաստում, մեկը Բայազետից է....
Ու տանը չենք:
Ու այս տեղը այդպես էլ հարազատ տուն չի դառնում:
....
լուսամուտից պապիրոզի ակուրկեն կտտցնում...
Հեղինակ Ժամը

4 comments:

  1. Alpha!!!October 10, 2010 at 2:49 PM

    Մղձավանջ:
    Մանկուց տեսնում եմ նույն մղձավանջը.
    տուն, որ կանչում է ինձ......
    տուն....
    հետո` ավերակ...
    հետո` ցաքուցիր քարեր...
    հետո` ամայություն...
    այդ ամայությունը մի ժամանակ տուն էր, իմ տունը, այն տունն, ուր ես այլևս երբեք չեմ լինի...
    չեմ ,,կտտցնում լուսամուտից պապիրոզի ակուրկեն,, , չեմ աղտոտում բնությունը, բայց և հոգ չեմ տանում այնպես, ինչպես իմ տան մասին հոգ կտանեի:
    Կարոտում եմ իմ տանը...
    Իմ երազների տուն-ուրվականը դեռ կանչում է ինձ...

    ReplyDelete
  2. AnonymousOctober 17, 2010 at 12:52 PM

    Tun@ urvakan chi
    gcagri manranasn u karuci

    ReplyDelete
  3. VarazdatOctober 18, 2010 at 11:04 PM

    Հա, մեջիցդ հան դուրս, որ սևեռուն գաղափար չդառնա:

    ReplyDelete
  4. Alpha!!!October 20, 2010 at 10:26 AM

    Սևեռուն գաղափար չէ, պարզապես այն կարոտներից է, որ չի անցնում...

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)