Հանեմ կյանքիս կեղծիքները, շարեմ դարակս:
Նայեմ այդ կեղծիքներին:
Նայեմ: Նայեմ:
Հասկանամ, որ առանց ինձ դրանք չկան:
Որ եթե շարել եմ, ուրեմն դեռ մեջս են:
Մեջիս դարակներում:
Ուղեղիս:
Մարմինիս:
Բջջի մակարդակի վրա: Կեղծիք կա:
Կամք, ոգի չունեմ դրանք հանելու:
Ու գանլով ավելի ու ավելի քիչ է հավանական, որ կհանեմ:
Բայց դա ինձ շատ է պետք:
Var jan, es qez het liovin hamazajn em. 4-5 tari araj, qo mot ankexcutjun ev kexciq haraberakcutyuny 60-40 er, verjin tarinerin anyndhat ed haraberakcutyuny poghvum e. Ete 2005-in tarva mej arnvazn 5 or du qo u mijavajri het maqsimal ankeghc eir, 2009-in edpisi or chem hishum. Du blogum mi qani angam qnnarkel es ankeghc linelu masin, isk inqd maqsimal keghc es. Mtel es dzevi mej u, inchpes nkaragrel es, ches karoghanum arden durs gal. Vstah em, vor uzes durs kgas, ughghaki erevi qez el e dur galis ajs modely. Chgitem... Es shat kuzei qez gone 2005-i kargavichakov tesnel...
ReplyDeleteՉգիտեմ, ինչ ի նկատ ունես, երբ ասում ես, որ ես իմ միջավայրի հետ անկեղծ էի: Ես նման ժամանակ չեմ հիշում:
ReplyDeleteԳուցե ամենաանկեղծը հենց հիմա՞ եմ:
Erevi skhal em artahajtvel, ajdqan ankexc che, vorqan bac es eghel, chnajc es hishum em naev ankeghc orer. Isk hima ankeghc lineu vra shat kaskacum em. Cankali kliner, sakajn karcum em ajdpes che.
ReplyDelete