Երանի բոլորը Ձեզ պես զգան կյանքը: Ուրախ եմ Ձեզ համար ու բարի նախանձով նախանձում եմ ձեզ: Ես Ձեզ հենց էսպիսին էի պատկերացնում: Բայց մի կարծեք թե կյանքից դժգոհ եմ, ամենևին...
Նորից գռեհիկ ու ցինիկ մտքեր... Երջանիկ եմ, երբ շուրջս տեսնում եմ երջանիկ դեմքեր, ժպիտներ, երջանիկ մարդիկ, երջանիկ աշխարհ... ապրած կյանքիցս հաճույք եմ ստանում... Բայց... Երբեմն սարսափելի հոգնում եմ, լսում եմ մարդկանց, ում բոլորն արհամարհում են, լսում նրանց ցավի ու տառապանքի մասին, ապրում այդ ցավն ու տառապանքնը, զգում` ինչպես է այդ տառապանքի մի հյուլեն փոխադրվում իմ ուսերին... Երբեմն ոչնչով չեմ կարողանում օգնել... Բայց մարդիկ հեռանում են թեթևացած, թեև ես դեռ երկար ճնշվում եմ նրանց տառապանքի բեռան ներքո... Ու, միևնուն է, երջանիկ եմ լինում, որ գոնե մի քանի ժամով ազատեցի ինչ-որ դժբախտ մարդու իրեն կեղեքող տառապանքի բեռից... Ու այնպես է ստացվում, որ հենց իմ ձեռք բերած տառապանքով էլ երջանիկ եմ... Եթե աշխարհը խավար չարություն է, ուրեմն մեր ներսում պիտի առվել ջերմ վառենք լուսավոր բարին ու անգամ տառապանքի պահին սիրենք ԱՇԽԱՐՀԸ....
Ալֆա ջան, Սվետա ջան, շնորհակալ եմ բարի վերաբերմունքի համար: Ինչքան բարիք տաս, այնքան կստանաս: Ինչքան լավը մտածես, այնքան քեզ շրջապատող աշխարհը բարիք կդառնա: Դու քո էներգիայով կլցնես քո շրջապատը: Եվ այդժամ եթե անգամ մահը գա, ոչինչ: Մահն էլ բնական է: Ոչ բոլորն են կարող անմահանալ: Ֆիզիկապես: Բոլորը՝ ընդհանրապես: Վիշտը. սովը, մահը, արցունքը... հետո, ի՞նչ: Ապրել է պետք:
ԽԱՂԱՂությունը մի վիճակ է, երբ դու կախված չես քո միջավայրից: ԴՈՒ ներսից կայուն ես: Անդրդվելի խաղաղ: Դրսից կարող ես վերցնել վիշտը, տառապանքը, բայց դրան սահման կա: Պետք է վեցնես այնքանը, որ ներսիդ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ չվնասես: Դա քո կամքի խնդիրն է: Կարող ես նաև տանջվե, տառապել, ինքնասպան լինել... էլի քո ընտրությունն է: Կարծում եմ, առաջին տարբերակը ավելի գրավիչ է:
Մի անգամ իմ լավ բարեկամը ինձ հետաքրքիր միտք ասեց. "Եթե մենք չունենայինք մեր սեփական պրոբլեմները, ապա կխելագարվեինք ուրիշների պրոբլոմներով:" Հետաքրքիր է: Մենք ենք կերտում մեր ներքինը, որտեղ հատուկ տեղեր ենք հատկացնում, մեկը` վշտի, մյուսը` ուրախության, կարոտի և այլնի համար... Ու դա մեր ամբողջ կյանքն է: Հավիտյանը: Անընդհատը: Անսահմանը...
Մեկ-երկու ուշագրավ միտք ու էլի նույն տափակությունը: Չգիտեի, որ կան մարդիկ, որ իրենց կյանքից հաճույք են ստանում: Շնորհավորում եմ վերևում նման մտքեր արտահայտողներին, հատկապես Վարազդատին:
Ի՞նչ ես ծխել :Ճ
ReplyDeleteՇատ լավ է, որ կյանքը հաճույք է Ձեզ համար, բայց կարդալով Ձեր գրած մյուս կարծիքները, կարծես Ձեզ նման չլինեք, բայց արդեն իմ իմացած մարդն եք:
ReplyDeleteԵրանի բոլորը Ձեզ պես զգան կյանքը: Ուրախ եմ Ձեզ համար ու բարի նախանձով նախանձում եմ ձեզ: Ես Ձեզ հենց էսպիսին էի պատկերացնում:
ReplyDeleteԲայց մի կարծեք թե կյանքից դժգոհ եմ, ամենևին...
........ev ajduhanderc vercnum eq hurer...........
ReplyDelete................@nker N...............
----------------sirov----------------
Cavn el e hajuyq patjaruM?
ReplyDeletedjbaxtutyun, visht, mormoq, meki mah, korust shat baneri- dranic iroq hajuyq eq stanum?
DUQ GITEQ, VOR TVOXN E STANUM
ReplyDeleteDUQ GITEQ , VOR TVOXN E STANUM
ReplyDeleteՆորից գռեհիկ ու ցինիկ մտքեր...
ReplyDeleteԵրջանիկ եմ, երբ շուրջս տեսնում եմ երջանիկ դեմքեր, ժպիտներ, երջանիկ մարդիկ, երջանիկ աշխարհ... ապրած կյանքիցս հաճույք եմ ստանում...
Բայց...
Երբեմն սարսափելի հոգնում եմ, լսում եմ մարդկանց, ում բոլորն արհամարհում են, լսում նրանց ցավի ու տառապանքի մասին, ապրում այդ ցավն ու տառապանքնը, զգում` ինչպես է այդ տառապանքի մի հյուլեն փոխադրվում իմ ուսերին...
Երբեմն ոչնչով չեմ կարողանում օգնել...
Բայց մարդիկ հեռանում են թեթևացած, թեև ես դեռ երկար ճնշվում եմ նրանց տառապանքի բեռան ներքո...
Ու, միևնուն է, երջանիկ եմ լինում, որ գոնե մի քանի ժամով ազատեցի ինչ-որ դժբախտ մարդու իրեն կեղեքող տառապանքի բեռից...
Ու այնպես է ստացվում, որ հենց իմ ձեռք բերած տառապանքով էլ երջանիկ եմ...
Եթե աշխարհը խավար չարություն է, ուրեմն մեր ներսում պիտի առվել ջերմ վառենք լուսավոր բարին ու անգամ տառապանքի պահին սիրենք ԱՇԽԱՐՀԸ....
Ալֆա ջան, Սվետա ջան, շնորհակալ եմ բարի վերաբերմունքի համար:
ReplyDeleteԻնչքան բարիք տաս, այնքան կստանաս:
Ինչքան լավը մտածես, այնքան քեզ շրջապատող աշխարհը բարիք կդառնա:
Դու քո էներգիայով կլցնես քո շրջապատը:
Եվ այդժամ եթե անգամ մահը գա, ոչինչ:
Մահն էլ բնական է:
Ոչ բոլորն են կարող անմահանալ:
Ֆիզիկապես:
Բոլորը՝ ընդհանրապես:
Վիշտը. սովը, մահը, արցունքը...
հետո, ի՞նչ:
Ապրել է պետք:
ԽԱՂԱՂությունը մի վիճակ է, երբ դու կախված չես քո միջավայրից:
ReplyDeleteԴՈՒ ներսից կայուն ես:
Անդրդվելի խաղաղ:
Դրսից կարող ես վերցնել վիշտը, տառապանքը, բայց դրան սահման կա:
Պետք է վեցնես այնքանը, որ ներսիդ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ չվնասես:
Դա քո կամքի խնդիրն է:
Կարող ես նաև տանջվե, տառապել, ինքնասպան լինել... էլի քո ընտրությունն է:
Կարծում եմ, առաջին տարբերակը ավելի գրավիչ է:
Մի անգամ իմ լավ բարեկամը ինձ հետաքրքիր միտք ասեց. "Եթե մենք չունենայինք մեր սեփական պրոբլեմները, ապա կխելագարվեինք ուրիշների պրոբլոմներով:"
ReplyDeleteՀետաքրքիր է:
Մենք ենք կերտում մեր ներքինը, որտեղ հատուկ տեղեր ենք հատկացնում, մեկը` վշտի, մյուսը` ուրախության, կարոտի և այլնի համար... Ու դա մեր ամբողջ կյանքն է:
Հավիտյանը:
Անընդհատը:
Անսահմանը...
Պրոբլեմները հաղթահարելու համար անհրաժեշտ է 3 գործոն` աշխատասիրություն, համառություն և կամքի ուժ:
ReplyDeleteՈւղղակի կյանքին պետք է թեթև նայել...
Duq indz cheq haskanum, menak Dzez eq tesnum
ReplyDeleteԴուք որևէ քայլ չեք անում, որ ես Ձեզ հասկանամ:
ReplyDeleteda jdpes chi
ReplyDeleteՄեկ-երկու ուշագրավ միտք ու էլի նույն տափակությունը:
ReplyDeleteՉգիտեի, որ կան մարդիկ, որ իրենց կյանքից հաճույք են ստանում: Շնորհավորում եմ վերևում նման մտքեր արտահայտողներին, հատկապես Վարազդատին: